________________
शतक १५.
भगवत्सुधर्मस्वामिप्रणीत भगवतीसूत्र. आया० २ पच्चोरुभित्ता जेणेव मालुयाकच्छए तेणेव उवागच्छइ, तेणेव उवागच्छित्ता मालुयाकच्छगं अंतो अणुपविसर, मालुया० २ अणुपविसित्ता महया २ सहेणं कुहुकुहुस्स परुन्ने । 'अन्जो'त्ति समणे भगवं महावीरे समणे निग्गंथे आमंतेति, आमंतेत्ता एवं वयासी-एवं खलु अजो! ममं अंतेवासी सीहे नामं अणगारे पगइभदए तं चेव सवं भाणियचं, जाव-परुन्ने, तं गच्छह णं अजो! तुझे सीहं अणगारं सद्दह' । तए णं ते समणा निग्गंथा सभणेणं भगवया महावीरेणं एवं वुत्ता समाणा समणं भगवं महावीरं वंदति नमसंति, वंदित्ता नमंसित्ता समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियाओ साण(ल)कोट्टयाओ चेइयाओ पडिनिक्खमंति, सा. २ पडिनिक्खमित्ता जेणेव मालुयाकच्छए जेणेव सीहे अणगारे तेणेव उवागच्छन्ति, तेणेव उवागच्छित्ता सीहं अणगारं एवं वयासी-सीहा ! धम्मायरिया सद्दावेंति' । तए णं से सीहे अणगारे समणेहिं निग्गंथेहि सद्धिं मालुयाकच्छगाओ पडिनिक्खमति, पडिनिक्खमित्ता जेणेव साण(ल)को?ए चेइए, जेणेव समणे भगवं महावीरे तेणेव उवागच्छइ, ते० २ उवागच्छित्ता समणं भगवं महावीरं तिक्खुत्तो आयाहिण-पयाहिणं जाव-पजुवासति । 'सीहा'दि समणे भगवं महावीरे सीहं अणगारं एवं वयासी-से नूणं ते सीहा! झाणंतरियाए वट्टमाणस्स अयमेयारूवे जाव-परुन्ने, से नूणं ते सीहा ! अटे सम?' ? हंता अस्थि । तं नो खलु अहं सीहा! गोसालस्स मंखलिपुत्तस्स तवेणं तेएणं अनाइटे समाणे अंतो छण्हं मासाणं जाव-कालं करेस्सं, अहन्नं अन्नाई सोलस वासाइं जिणे सुहत्थी विहरिस्सामि, तं गच्छह णं तुम सीहा ! मेंढियगाम नगरं, रेवतीए गाहावतिणीर गिहे, तत्थ णं रेवतीए गाहावतिणीए ममं अट्ठाए दुवे कवोयसरीरा उवक्खडिया, तेहिं नो अट्ठो, अत्थि से अभ्ने पारियासिए मजारकडए कुक्कुडमंसए, तमाहराहि, एएणं अट्ठो'। तए णं से सीहे अणगारे समणेणं भगवया महावीरेणं एवं वुत्ते समाणे हट्ठ-तुट्ठ० जाव-हियए समणं भगवं महावीरं वंदति नमंसति, वंदित्ता नमंसित्ता अतुरियमचवलमसंभंतं मुहपोत्तियं पडिलेहेति, मु. २ पडिलेहेत्ता जहा गोयमसामी जाव-जेणेव समणे भगवं महावीरे तेणेव उवागच्छति, तेणेव उवागच्छित्ता समणं भगवं महावीरं वंदइ नमसइ, वंदित्ता नमंसित्ता समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियाओ साण(ल)कोट्टयाओ चेहयाओ पडिनिक्खमति, पडिनिक्खमित्ता अतुरिय० जाव-जेणेव में ढियगामे नगरे
कोष्ठक चैत्यथी नीकळी ज्यां मालुकावन छे अने ज्यां सिंह अनगार छे त्यां आवे छे, त्यां आवीने तेणे सिंह अनगारने ए प्रमाणे कडं-"हे सिंह! धर्माचार्य तमने बोलावे छे." त्यारे ते सिंह अनगार श्रमण निर्ग्रन्थोनी साथे मालुकावनथी नीकळी ज्यां साणकोष्ठक चैत्य छे, अने ज्यां श्रमण भगवंत महावीर छे त्यां आवे छे, त्यां आवी श्रमण भगवंत महावीरने त्रणवार प्रदक्षिणा करे छे, यावत्-पर्युपासना करे छे. श्रमण भगवंत महावीरे 'हे सिंह'! ए प्रमाणे सिंह अनगारने बोलावी आ प्रमाणे का-'हे सिंह! खरेखर ध्यानान्तरिकामा वर्तता तने आवा प्रकार- भगवंतनु सिंहना नो आ संकल्प थयो हतो, यावत्-तें अत्यन्त रुदन कयु हतुं ? हे सिंह ! खरेखर आ वात सत्य छे ? हा, सत्य छे. हे सिंह! हुं नक्की '
कपन. मंखलिपुत्र गोशालकना तपना तेजथी पराभव पामी छमासने अन्ते यावल काळ करीश नहि, हुं बीजा सोळ वरस जिनपणे गन्धहस्तिनी पेठे विचरीश. ते माटे हे सिंह ! तुं मेंढिकग्राम नगरमां रेवती गृहपत्नीना घेर जा, त्यां रेवती गृहपत्नीए मारे माटे बे *कोहळाना फळो संस्कार भगवंतनुं रेवती श्रा
विकापासेपी बीजोकरी तैयार कर्या छे, तेनुं मारे प्रयोजन नथी, परन्तु तेथी बीजो गइकाले करेलो मार्जारकृत-मार्जारनामे वायुने शान्त करनार बीजोरा पाक
रापाक• मंगापवं. छे, तेने लाव, एर्नु मारे प्रयोजन छे. त्यार पछी श्रमण भगवंत महावीरे ए प्रमाणे कयुं एटले ते सिंह अनगार प्रसन्न अने संतुष्ट, यावत्प्रफुल्लितहृदयबाळा थई श्रमण भगवंत महावीरने वंदन अने नमस्कार करी त्वरा, चपलता अने उतावळरहितपणे मुखवत्रिकानुं प्रतिलेखन करी गौतम स्वामीनी पेठे ज्यां श्रमण भगवंत महावीर छे त्यां आवे छे. त्यां आवीने श्रमण भगवंत महावीरने वंदन अने नमस्कार करी श्रमण भगवंत महावीरनी पासेथी अने साणकोष्ठक चैत्यथी नीकळे छे, त्यांथी नीकळी त्वरारहितपणे यावत्-ज्यां मेंढिकग्राम नागे नगर छे त्यां आवे छे, त्यां आवी मेंढिकग्राम नगरना मध्यभागमा थई ज्यां रेवती गृहपत्नीखें घर छे, त्यां आवी तेणे रेवती गृहपत्नीना घरमा प्रवेश कर्यो. त्यारे ते रेवती गृहपत्नीए सिंह अनगारने आवता जोया, जोईने प्रसन्न अने संतुष्ट थई जल्दी आसनथी उभी थई, उभी थईने सिंह अनगारनी सामे सात आठ पगलां सामी' गई, सामी जइने तेणे त्रणवार प्रदक्षिणा करी वंदन अने नमस्कार करी ए प्रमाणे कहा-" हे देवानुप्रिय! आगमननुं प्रयोजन कहो." त्यारे ते सिंह अनगारे रेवती गृहपत्नीने एम कर्दा-"ए प्रमाणे खरेखर तमे श्रमण भगवंत महावीरने माटे बे कोहळा संस्कार करी तैयार कर्या छे, तेनुं प्रयोजन नथी, परन्तु बीजो गइ काले करेलो मार्जारकृत (मार्जारवायुने शगावनार ) बीजोरापाक छे तेने आपो, तेनुं प्रयोजन छे.". त्यारे ते रेवती गृहपत्नीए सिंह अनगारने ए प्रमाणे कयुं-'हे सिंह ! कोण आ ज्ञानी के तपस्वी छे के जेणे तने आ रहस्य (गुप्त) अर्थ तुरत कह्यो, अने जेथी तुं जाणे छे ?'-ए प्रमाणे स्किन्दकना अधिकारमा
३५ * आ स्थळे मूळमां "दुवे कावोयसरीरा उवक्सडिया तेहिं नो अट्ठो, अस्थि से अन्ने पारियासिए मजारकडए कुकुडमसए तमाहराहि" एवो पाठ छे, तेनो टीकामां कोई आचार्य बे कपोत पक्षीना शरीरो छे-एको प्रसिद्ध अर्थ करे छ, अने मार्जार कृत कुकुटमांसनो पण प्रसिद्ध अर्थ स्वीकारे छे, बीजा अन्य आचार्य कपोतपक्षीना जेवो वर्ण होवाथी कूष्मांड- कोहोळु-एया अर्थ करे छ, भने विरालिका नामे वनस्पति विशेषभी भावित कुकुटमांस-पीजोरानो गर्भ-एवो अर्थ करे छे.-टीका.
भग० सं० १ श० २३.१० २३४.
५. भ. सू०
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org