________________
शतक १३.-उद्देशक ६. भगवत्सुधर्मस्वामिप्रणीत भगवतीसूत्र.
३२९ ८. तए णं तस्स अभीयिस्स कुमारस्स अन्नदा कयाइ पुवरत्तावरत्तकालसमयंसि कुटुंबजागरियं जागरमाणस्स अयमेयारूवे अब्भत्थिए जाव-समुप्पज्जित्था एवं खलु अहं उदायणस्स पुत्ते पभावतीए देवीए अत्तए, तए णं से उदायणे राया ममं अवहाय नियगं भाइणिजं केसिकुमारं रजे ठावेत्ता समणस्स भगवओ जाव-पवइए'-इमेणं एयासवेणं महया अप्पत्तिएणं मणोमाणसिएणं दुक्खेणं अभिभूए समाणे अंतेउरपरियालसंपरिखुडे सभंडमत्तोवगरणमायाए वीतीभयाओ नयराओ निग्गच्छति, निग्गच्छित्ता पुवाणुपुश्विं चरमाणे गामाणुगामं दूइजमाणे जेणेव चंपा नयरी, जेणेव कूणिए राया, तेणेव उवागच्छइ, ते २च्छित्ता कृणियं रायं उवसंपजित्ता णं विहरइ । तत्थ विणं से विउलभोगसमितिसमन्नागए यावि होत्था । तए णं से अभीयीकुमारे समणोवासए यावि होत्था, अभिगय जाव-विहरइ, उदायणमि रायरिसिमि समणुबद्धवरे यावि होत्था । तेणं कालेणं तेणं समएणं इमीसे रयणप्पभाए पुढवीए निरयपरिसामंतेसु चोसटैि असुरकुमारावाससयसहस्सा पन्नत्ता । तए णं से अभीयीकुमारे बहूई वासाइं समणोवासगपरियागं पाउणति, पाउणित्ता अद्धमासियाए संलेहणाए तीसं भत्ताई अणसणाए छेएइ, छेएत्ता तस्स ठाणस्स अणालोइय-पडिकंते कालमासे कालं किच्चा इमीसे रयणप्पभाए पुढवीए निरयपरिसामंतेसु चोयट्ठीए आयावा० जाव-सहस्सेसु अन्नयरंसि आयावाअसुरकुमारावासंसि आतावाअसुरकुमारदेवत्ताए उववन्नो । तत्थ णं अत्थेगइयाणं आयावगाणं असुरकुमाराणं देवाणं एगं पलिओवमं ठिई पन्नत्ता, तत्थ णं अभीयिस्स वि देवस्स एगं पलिओवमं ठिई पण्णत्ता। [प्र.] से णं भंते ! अभीयीदेवे ताओ देवलोगाओ आउफ्खएणं ३ अणंतरं उच्चट्टित्ता कहिं गच्छिहिति, कहिं उववजिहिति ? [उ.] गोयमा! महाविदेहे वासे सिझिहिति, जाव-अंतं काहिति । 'सेवं भंते! सेवं भंते ! ति ।
तेरसमसए छट्ठो उद्देसो समत्तो।
८. त्यार पछी अन्य कोई दिवसे अभीचिकुमारने मध्यरात्रिने समये कुटुंबजागरण करता आवा प्रकारनो आ विचार उत्पन्न थयो'ए प्रमाणे खरेखर हुँ उदायन राजानो पुत्र अने प्रभादेवीनी कुक्षिथी उत्पन्न थयो छु, अने ते उदायन राजाए मने छोडी पोताना भाणेज केशिकमारने राज्य उपर बेसाडी श्रमण भगवंत महावीरनी पासे यावत्-प्रव्रज्या लीधी' आवा प्रकारना आ मोटा अप्रीतिरूप मानसिक आंतर दुःखथी पीडित थएलो ते अभीचिकुमार पोताना अंतःपुरना परिवारसहित पोतानुं भांडमात्रोपकरण-पात्र वगेरे सामग्री लईने नीकळे छे, नीकळी अनुक्रमे जतां-एक गामथी बीजे गाम जतां ज्यां चंपा नगरी छे, अने ज्यां कणिक राजा छे त्यां आवी कूणिकनो आश्रय करी विहरे छे. अने त्यां पण तेने विपुल भोगनी सामग्री प्राप्त थई. पछी ते अभीचिकुमार श्रावक पण थयो, अने जीवाजीवतत्त्वनो ज्ञाता थइ यावत्-विहरे छे, तो पण ते अभीचिकुमार उदायन राजर्षिने विषे वैरना अनुबन्धथी युक्त हतो. ते काले, ते समये आ रत्नप्रभा पृथिवीना
नी पासे चोसठ लाख असुरकुमारोना आवासो कह्या छे, हवे ते अभीचिकुमार घणा वर्षों सुधी श्रमणोपासक पर्यायने पाळी अर्ध मासिक संलेखनाथी त्रीश भक्तो अनशनपणे व्यतीत करी, ते पाप स्थानकनी आलोचना अने प्रतिक्रमण कर्या सिवाय मरणसमये काळधर्म पामी आ रत्नप्रभा पृथिवीना नरकावासोनी पासे चोसठ लाख आयाव (आताप-प्रकाशरूप ) असुरकुमारावासोमांना कोइ एक आयावरूप असुरकुमारावासमां आतावरूप असुरकुमार देवपणे उत्पन्न थयो. त्यां केटलाक आयावरूप असुरकुमार देवोनी एक पल्योपम स्थिति कही छे, भने त्यां अभीचिदेवनी पण एक पल्योपमनी स्थिति कही छे. प्र०] हे भगवन् ! ते अभीचिदेव आयुःक्षय थया पछी तथा भ थया पछी मरण पामी क्या जशे-क्या उत्पन्न थशे ? [उ०] हे गौतम! महाविदेह क्षेत्रने विषे सिद्ध थशे, यावत्-सर्व दुःखोनो अंत करशे. "हे भगवन् ! ते एमज छे, हे भगवन् ! ते एमज छे'-एम कही भगवान् गौतम यावत्-विहरे छे.
त्रयोदश शते षष्ठ उद्देशक समाप्त
Jain Education international
४३भ० स०
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org