________________
શ્રીભગવતીસાર અપકાયનું, અને અસંખ્ય બાદર અકાય જેટલું એક બાદર પૃથ્વીકાયનું શરીર છે.
પણ, ચક્રવતી રાજાની કઈ યુવાન, બલવાન નીરોગી, ઉમરલાયક દાસી ચૂર્ણ વાટવાની વજની કઠણ શિલા ઉપર વજમેય કઠણ પાષાણુ વડે લાખના દડા જેટલા એક મેટા પૃથ્વીકાયને પિંડને લઈને તેને વારંવાર એકઠા કરી કરીને તેને સંક્ષેપ કરી કરીને વાટે, અને એકવીસ વાર પીસે, તે પણ કેટલાએક પૃથ્વીકાયિકોને તે શિલા અને વાટવાના પાષાણનો માત્ર સ્પર્શ થાય છે, અને કેટલાએકને સ્પર્શ પણ નથી થતો કેટલાએક મરે છે અને કેટલાએક નથી ભરતા; કેટલાએક પિસાય છે અને કેટલાએક નથી પિસાતા. પૃથ્વીકાયને શરીરની એટલી સૂક્ષ્મ અવગાહના કહી છે.
ગૌ–હે ભગવન ! જ્યારે પૃથ્વીકાય દબાય ત્યારે તે કેવી પીડાનો અનુભવ કરે ?
- મ હે ગૌતમ! જેમ કઈ એક જુવાન અને બલવાન પુરુષ, કઈ ઘડપણથી જીર્ણ થયેલા શરીરવાળા દુબળા તથા પ્લાન પુરુષના માથામાં પોતાના બંને હાથ મારે તો તે વૃદ્ધ કેવી પીડા અનુભવે ? “હે આયુમન શ્રમણ ! તે વૃદ્ધ ઘણું જ અનિષ્ટ પીડાને અનુભવે.” હે ગૌતમ ! તેથી પણ અનિષ્ટતર, અપ્રિય અને અણગમતી એવી ઘણું વેદના પૃથ્વીકાય દબાય છે ત્યારે અનુભવે છે.
શતક ૧૯, ઉદ્દે ૪ અંતર્મુહૂર્ત બાકી હોય, ત્યારે મરણુંન્ત દુઃખથી પીડિત થયેલ જીવ પોતાના આત્મ–પ્રદેશ વડે મુખાદિ
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
