________________
માલિ
તુચ્છ,
<c
હવે કઈ દિવસે જમાલિંને રસસહિત, લૂખું, ભૂખ-તરસના કાળ વીતી ગયા પછીનું, પ્રમાણથી વધારે કે એછું. એવું તથા શીત પાનભેાજન વારંવાર ખાવામાં આવ્યાથી શરીરમાં માટે વ્યાધિ થયા. તેનું શરીર પિત્તજ્વરથી વ્યાપ્ત હાવાથી તે દાયુક્ત હતા. વેદનાથી પીડિત થઈ તેણે પોતાના શ્રમણનિગ્રંથાને ખેોલાવીને કહ્યું, “ હૈ દેવાનુપ્રિયા તમે મારે માટે પથારી પાથરે.' પેલાએ તે વાતને વિનયપૂર્ણાંક સ્વીકાર કરી પથારી પાથરવા લાગ્યા. પરંતુ જમાલિએ અત્યંત વેદનાથી વ્યાકુલ થઈ તેમને કરી મેલાવીને પૂછ્યું, ‘ હૈ દેવાનુપ્રિયે ! મારે માટે પથારી પાથરી ?' ત્યારે તેઓએ કહ્યું કે, હજી પાથરી નથી, પણ પથરાય છે. ત્યારે જમાલિને એવા સંકલ્પ થયે! કે, શ્રમણ ભગવાન મહાવીર તા એમ કહે છે કે, ચાલતું હૈાય તે ચાલ્યું કહેવાય છે.' પણ આ તે સ્પષ્ટ દેખાય છે કે, જ્યાં સુધી પથારી પથરાતી હૈાય, ત્યાં સુધી તેને પાથરી એમ ન કહેવાય.” એમ વિચારી તેણે શ્રમણનિગ્રંથાને મેલાવીને કહ્યું, “ હું. દેવાનુપ્રિયે ! શ્રમણભગવાન મહાવીર કહે છે કે, ચાલતું તે ચાલ્યું. કહેવાય છે.' પરંતુ મને તા પ્રત્યક્ષ દેખાય છે કે, ચાલતું હાય ત્યાં સુધી ચાલ્યું ન કહેવાય છે.' તેની આ વાત કેટલાકાએ માની, અને કેટલાકાએ ન માની. તેથી તે ન માનનારા તેને ત્યાગ કરી ભગવાન પાસે ચાલ્યા ગયા. જાલિ પણ વખત જતાં નીરાગ થયે ત્યારે ત્યાંથી નીકળી ચંપામાં આવ્યું, તથા ભગવાન પાસે
"
૧. જુઓ આગળ સિદ્ધાંતખડ વિભાગ ૭. પ્રકરણ ૧.
'
6
Jain Education International 2010_05 For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
