________________
પ્રાચીન સક્ઝાય મહેદધિ ભાગ-૧ ગુટકઃ મહુયાલ માખી રગત ચાખી, ચંચુ રાખીને રહી
ધંધેલ ગજરાજ ધાયો, પડત વડવાઈ ગ્રહી; વડવાઈ કાપે, ઉંદર આપે, તાપ સંતાપે ગ્રહ્યો; મધુ થકી ગલિઓ, બિંદુ ઢળિયે, તેણે સુખ લણે રહ્યો.
તાળ : એહ સંકટ રે, છોડે તે દેવ દયાલ રે,
દુખ હરવારે, વિદ્યાધર તત્કાલ રે; ઉધરવારે, ધરિયું તાસ વિમાન રે, ઓ આવે રે, મધુબિંદુ કરે શાન રે.
ગુટક: મધુબિંદુ ચાખે, વચન ભાખે, કરે લાલચ લાખ લુલી;
વારંવાર રાખે, શાંત પાખે, રહો ક્ષણ એક પરિવલી, તસ ખેચર મલીયા, વેગ વલી, રંક રૂલીયે તે ન મધુ બિંદુ ચાટે, વિષય સાટે, કહ્યો ઉપનય જગગુરૂ.
ઢાળ : ચોરાશી લખ રે, ગતવાસી કાંતાર રે;
મિથ્યા મતિ રે, ભુલો ભમે સંસાર રે; જર મરણાં રે, અવ તરણાઈ કુપ રે;
આઠ ખાણી રે, પ્રાણી એક સ્વરૂપ રે. ગુટક : આઠ કમખાણી, દોય જાણી, તિરિય નેય અજગરા;
ચારે કષાયા, મોહપાયા, લબકાયા વિષહરા; દય પક્ષ ઉદર, મરણ ગજવર, આપું વડવાઈ છટા;
ચટકા વિયેગા, રોગ શેગા, જગ ભેગા સામટા. ઢાળ : વિદ્યાધર રે, સદગુરૂ કરે, સંભાલ રે;
તેણે ધરિયું રે, ધર્મ વિમાન વિશાલ રે; વિષયા રસ રે, મીઠે જેમ મહયાત રે,
પડ ખાવે રે. બાલ યૌવન વયકાલ રે. ગુટક : બાલ યૌવન કાલ તરૂણી, ચિરહરણી નિરખતે;
ઘર ભાર યુક્ત, પંકખુ, મદ વિગુત્તો પિષતે; એ જૈન વાણી ચિત્તઆણી, હૃદય જાણું જાગીએ; ચરણ પ્રમોદ મુનીશ્વર જજે, અચલ સુખ એમ માગીએ.
૪૩
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
