________________
સુનંદા
૧૧૯
એને કેવી રીતે આવકાર આપવો એ ન સમજાયું. એનું ગળું અત્યારે સુંધાતું હોય એમ લાગ્યું.
ક્યાં છે મારા બાપુજી ? કેમ બધાં બારીબારણાં બંધ રાખવા પડ્યાં છે ?”
મહેલનો નોકર-લાખો જવાબ આપવા માગતો હતો, પણ એની જીભ ન ઊપડી. એટલામાં તો જયંત અને સુનંદા મહેલના અંદરના પગથિયાં પાસે આવી પહોચ્યાં.
લાખો હવે જ માંડ માંડી બોલી શક્યો : “શેઠ અને શેઠાણી સ્વર્ગે સીધાવ્યાં છે અને નોકર-ચાકરો વિદાય લઈને ચાલ્યા ગયા છે.”
જયંતે એ માઠા સમાચાર પૈયેથી સાંભળી લીધા. પોતે જે વખતે પરદેશમાં વ્યાપાર ખેડતો હતો તે જ અરસામાં પોતાનાં વૃદ્ધ માતાપિતા સંસારની યાત્રા પૂરી કરીને સ્વર્ગે પહોચ્યાં હતાં એ સમાચારે જયંતને ઘડીભર શોકસ્તબ્ધ કરી મૂક્યો.
પણ અત્યારે પોતે એકલો નથી. શોક કરવાનો આ સમય નથી, એટલે તરત જ તેણે હિંમત દાખવી લાખાને કહ્યું :
“આ બાઈ આપણા મહેમાન છે. તું એમને નહાવા ધોવાની સગવડ કરી આપ, પછી ક્યાં રસોઈ કરવી તે સમજાવી દેજે !”
સુનંદા તરફ જોઈને જયંત બોલ્યો : “કમનસીબે મારાં મા-બાપ મને એકલો-રઝળતો મૂકીને ચાલ્યાં ગયાં છે. તેઓ હોત તો તમારા
Jain Education International 2010_03
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
