________________
દિશાએથી આછેરો ઉજાશ અનુભવાતો હતો; હજુ પ્રભાતના દરવાજા પૂરા ઉઘડ્યા ન હતા. જંબૂવિજયજી મહારાજે અને ધર્મચન્દ્ર મહારાજે ઉપર ચઢવાનું શરૂ કરી યાત્રા આરંભી દીધી હતી. અમે દર્શન કરી ચૈત્યવંદન શરૂ કર્યું. બાજુમાં એક વૃદ્ધ હલકદાર કંઠે સ્તવના કરી રહ્યા હતા:
સુખના હો સિંધુ રે, સખી મારે ઉલ્લસ્યા રે; દુ:ખના તે દરિયા નાઠા જાયે દૂર... સખી મારે ... તે જાણે કે અમારા મનોભાવને જ વાચા મળી રહી હતી!
શુકનથી શબ્દ આગળ; શબ્દ એ તો જીવંત શુકન છે.
જીવનના શબ્દોને આમ હર્ષભેર વધાવી આનંદથી પુલકિત થતાં યાત્રા આરંભી; પહેલે પગથિયે પગ દેતાં જ વળી એક સ્તવનના શબ્દોએ જાણે અમારું સ્વાગત કર્યું?
ધન ધન દા'ડો રે, ધન વેળા ઘડી રે... દુર્લભ ક્ષણો હતી. પગ એકેકું ડગલું ભરતું હતું પણ મન તો દોટ મૂકી દાદાને દરબાર પહોંચી જવા તિલસતું હતું.
ઉપર જઈને શું શું કરવાનું છે. પહેલાં શં. પછી શું એમ ક્રમ મનમાં ઘડાઈ રહ્યો હતો, ગોઠવાઈ રહ્યો હતો. મન અને ઈચ્છાઓની જાણે હોડ લાગી હતી એમાં ઈચ્છાકુંડ ક્યારે પસાર થઈ ગયો એની ખબર ન પડી ! કુમારકુંડ આવ્યા ત્યારે અજવાળું સરખું થઈ ગયું હતું.
૩૧ : અભિષેક
Jain Education International 2010_02
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
