________________
સપ્તમ: સff: /
१४५
el: T
कस्तुरीश्यामले तस्या, उन्नते सुपयोधरे । अलंकारप्रभापुंज, सौदामिनीसमन्विते ॥ ४१ ।। दृष्टे तदा महीपानां, हृत्कलापिकलापकाः । તેનુત્રાવિન્નેવેન, પ્રમાયા મુદ્દે યુવમ્ I ૪ર | ગુમન્ I
વળી તે સમયે અહીં તે યુવાન એવી દમયંતીના કસ્તૂરીથી શ્યામ થએલા, ઊંચા તથા આભૂષણોની કાંતિના સમૂહરૂપી વીજળીવાળા ઉત્તમ સ્તનને (પક્ષે–ઉત્તમ મેઘને) જોતે છતે રાજા
ઓના હૃદયરૂપી મયૂરના સમૂહો તુરત ખરેખર હર્ષને વિસ્તારવા લાગ્યા. तत्स्तनमंडलं वीक्ष्य, मोहितजनमंडलम् । ग्रहिला इव दर्पण, नृपाश्चेति व्यचिंतयन् ॥४३ ॥ निवृत्तेर्वर्ण्यते धाम, यच्च धन्यैरिदं हि तत् । નો€િ તો દંત, ગુમાસ્નેયમાતા છે ૪૪
વળી મોહિત કરેલ છે માણસોનું મંડલ જેણે, એવા તેણીના સ્તનમંડલને જોઈને, કામદેવથી જાણે ગાંડા બનેલા હોય નહીં જેમ, તેમ રાજાઓ એવી રીતે વિચારવા લાગ્યા કે, ઉત્તમ માણસો જે મોક્ષનું સ્થાનક વર્ણવે છે, તે ખરેખર આ (દમયંતીના) સ્તનમંડલ જ છે, કેમકે જો તેમ ન હોત તો અહો !! અહીં આ મોતીઓની (પક્ષે–મોક્ષે ગએલાઓની) શ્રેણિ કયાંથી?
૨. તાપ: સંતી વર્ષે | ઋાંડ્યાં મૂષડૂાયોઃ / રૂત્યન: || (ચંદ્ર विदग्धे व्याकरण-भेदेऽपि कथ्यते बुधैः।। इति मेदिन्यां विशेषः) - ૨. અત્ર “રંત' | યત:–“હંત વાવસ્થામવેદ્ ! વિષાસંધ્રમે' || તિ દ્રિતી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
