________________
આઇન્સ્ટાઇનની પ્રથમ પૂર્વધારણા ખોટી સિદ્ધ થાય છે અને બીજી પૂર્વધારણા પણ જૈનદર્શન અનુસાર ખોટી સિદ્ધ થાય છે તેથી તેના આધારે આઇન્સ્ટાઇને કરેલ ગણિત પણ ખોટું છે.
ટૂંકમાં, આઇન્સ્ટાઇનની આ બંને પૂર્વધારણા ખોટી હોવાના કારણે આઇન્સ્ટાઇનના વિશિષ્ટ સાપેક્ષતા સિદ્ધાંત તથા સામાન્ય સાપેક્ષતા સિદ્ધાંત અમુક મર્યાદા સુધી જ અર્થાત્ દશ્ય જગત માટે પ્રકાશ કરતાં ઓછા વેગવાળા પદાર્થો માટે જ સાચા સાબિત થાય છે પરંતુ પ્રકાશ કરતાં વધુ વંગવાળા પદાર્થો માટે તેનો ઉપયોગ થઈ શક્તો નથી.
આઇન્સ્ટાઇને પોતાની ધારણા અનુસાર તેણે પોતે કરેલી ગણતરી પ્રમાણે : 1. જેમ જેમ પદાર્થનો વેગ (Velocity) વધતો જાય તેમ તેમ તે પદાર્થની લંબાઈ ઘટતી જાય છે અને જો તે પદાર્થનો વેગ પ્રકાશના વેગ જેટલો થઈ જાય તો તે પદાર્થની લંબાઈ / કદ શૂન્ય થઈ જાય છે.
2. જેમ જેમ પદાર્થનો વેગ વધતો જાય તેમ તેમ તે પદાર્થનું દ્રવ્યમાન (mass) વધતું જાય છે અને જો તે પદાર્થનો વેગ પ્રકાશના વેગ જેટલો થઈ જાય તો તે પદાર્થનું દ્રવ્યમાન અનંત થઈ જાય છે.
3. જેમ જેમ પદાર્થનો વેગ વધતો જાય તેમ તેમ તે પદાર્થ માટે સમય ધીમો પડતો જાય છે અને જો તે પદાર્થનો વેગ પ્રકાશના વંગ જેટલો થઈ જાય તો સમય તે પદાર્થ માટે સ્થિર થઈ જાય છે.
અને તેથી આ ગણતરી પ્રમાણે કોઈપણ પદાર્થનો વેગ પ્રકાશ કરતાં વધુ હોઈ શકતો નથી માટે જ અત્યારના વિજ્ઞાનીઓને એમ માની લેવાની ફરજ પડી છે કે, કદાચ પ્રકાશ કરતાં વધુ વેગવાળા કણો અસ્તિત્વ ધરાવતા હોય તો પણ તેઓની વંગ પ્રકાશ કરતાં ઓછો ક્યારેય થતો નથી અને પ્રકાશની ગતિને તેઓએ એક એવું બિંદુ કલ્પી લીધું કે તેનાથી થતા બે વિભાગમાં બંને બાજુ આવેલા કણો, એ બિંદુને ઓળંગી અન્ય વિભાગમાં ક્યારેય પ્રવેશ કરી શકતા નથી. મતલબ કે પ્રકાશ કરતાં ઓછા વેગવાળા કણોનો વેગ ક્યારેય પ્રકાશ કરતાં વધુ થઈ શકતો નથી અને પ્રકાશ કરતાં વધુ વેગવાળા કણોનો વેગ ક્યારેય પ્રકાશ કરતાં ઓછો થઈ શકતો નથી.
પરંતુ જૈનદર્શનના શાસ્ત્રો આઇન્સ્ટાઇનની આ માન્યતા સ્વીકારતા નથી. ઉપર જણાવ્યું તે પ્રમાણે કોઈપણ પદાર્થ, જેનો વેગ પ્રકાશ કરતાં વધુ છે તે પોતાનો વેગ ઓછો કરતાં કરતાં શૂન્ય પણ કરી શકે છે અને એ પદાર્થ જ્યારે ફરીવાર ગતિમાન થાય છે ત્યારે તેનો વેગ વધતો વધતો પ્રકાશના વેગ કરતાં હજારો ગણો
24
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
