________________
વિષયનઇ વિષઇ મનનઉં જાઇવઉં, તેહ જિ રૂપિઉ આમય રોગ તે અરણામય કહીઇ, અરમંતિ૰ ધર્મનઇ વિષઇ મનનઉં અરમિવઉં વિમુખપણઉં, અ૨ઈય, ગાઢઉ મનનઉ ઊદેગ, ક્લમલઉ, વિષયના લોભ લગઇ જે મનનઉ ક્ષોભ આકુલતા, અમુકું ખાઇસુ, અમુકું પીઇસુ, અમુકું પહિરિસુ ઇત્યાદિ અસંબદ્ધ મનનઉં ચીંતવિવઉં અનેકાગ્રતા કહીઇ, એતલા બોલ માહિ એકઇ સુવિહિત મહાત્માÇÖ કિમ હુઇ સર્વથા ન હુઇ, જેહ ભણી, તેહના મન શુક્લધ્યાનિ ધર્મધ્યાનિ ભાવિયાં છઇં, ૩૧૮
શોકદ્વાર કહઇ છઇ.
[ધર્મસમાધિમાંથી ચલિત થવું, અરણ વિષયમાં મનનું જવું, ધર્મમાં મનનું રમમાણ ન થવું, મનનો ઉદ્વેગ, મનની આકુલતા, અમુક ખાશું, પીશું, પહેરીશું વગેરે મનનું ચિંતવન તે મનની અનેકાગ્રતા છે. સુવિદિત અને શુક્લધ્યાનમાં જોડાયેલા મનવાળા મહાત્માને આ બાબતો ન હોય.]
સોગં સંતાનં અદ્વિઇં ચ મનું ચ વેમણસ્સું ચ, કારુન્ન રુન્ન ભાવં ન સાહુધમઁમિ ઇચ્છતિ. ૩૧૯
સોગં સગઇ સણીજઇ મૂંઇ ગિઉ હુંતઇ શોકનું કરવઉં, સંતાનં અનઇ, ગાઢેરડા ઉચાટનઉ ધિરવઉં, અધિઇ ચ, કુણહિઇં, એક ગામક્ષેત્રન-ઉપાશ્રયાદિક આશ્રી કહીઅ એ છાંડીસિઇ, ઇત્યાદિક ચિંતવિવઉં, અધૃતિ કહીઇ, મન્યુ ગાઢઇં શોકિઇં કરી ઇંદ્રિયના વિકલપણાનઉં થાવઉં તેમણસ્સ શોકિઇં કરી આત્મઘાતાદિકનઉ ચીંતવિવઉં, કારુન્ન, થોડઉં સિઉં રોવઉં, રુન્ન ભાવે, ગાઢð સાદિઇ આમંદિવઉં રોવઉં, ન સાહુ, એતલા બોલ માહિ એકણ બોલ સુસાધુના ધર્મમાહિ ન વાંછઇ, તીર્થંકરાદિક એતલા બોલ મહાત્માએ ન કરવા, ઇમ નિષેધð તીર્થંકરદેવ, કાં મહાત્માનઉં ધર્મ ચિત્તની સમાધિઇંઇ જિ છતી હુઇ, ઈમ્હઇ ન હુઈ, સિઉ ભાવ. ૩૧૯.
હિત ભયદ્વાર કહઈ છઇ.
સિગાંસંબંધીના મૃત્યુ સમયે શોક-સંતાપ-ઉચાટ કરવાં, ગામ-ઉપાશ્રય કેવી રીતે છોડાશે એમ ચિંતવવું, શોકથી ઇન્દ્રિયોની વિકલતા, આપઘાતનો વિચાર, રુદન, આક્રંદ – આ બાબતો સાધુ ન કરે. તીર્થંકરદેવ આનો નિષેધ કરે છે.] ભયસંખોવિસાઉ મગ્ન વિભેઓ વિભીસિઆઓ ઉ, પરમગ્ગ કેંસણાણિય, દૃઢ ધમ્માણૢ કઉં હંતિ. ૩૨૦
૧ ક ‘વિષઇ' નથી. ૨ કે જાણવઉં ગ જાવઉં. ૩ કે ભણીજઇ ૪ ખ, ગ દરિસણાણિય.
૩૦
શ્રી સોમસુંદરસૂરિષ્કૃત
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
