________________
પ્રકરણ ૫ મું :
: એક ચિંતા ઊભી થઈ!
પી.તિક્રમણ આદિ આવશ્યક ક્રિયાથી નિવૃત્ત થઈને દેદા શાહને વિમલશ્રી મેડી ઉપર ગયાં.
ઝાંખો દીવો સળગાવીને વિમલશ્રીએ સાથે રાખ્યો હતો. તે ઓરડામાં તેના સ્થાને મૂકીને સ્વામી સામે જોઈને કહ્યું : “સ્વામી, હવે આપ આરામ કરે. ચાલીને આવ્યા છે. વળી સાથે પાણુની કુંડી ને એ બધો ભાર હતું એટલે તમે સૂઈ જાઓ. હું થોડીવાર આપના પગ દબાવું.'
વિમલ, મને જરાય થાક નથી લાગ્યું. પરંતુ તે મને ત્યાં શું બન્યું, એ અંગે તો કશું પૂછવું જ નહિ.”
સ્વામી, મને આપનામાં એટલી અતૂટ શ્રદ્ધા છે કે આપે જે ર્યું હશે તે વાજબી જ કર્યું હશે.”
“છતાં હું તને સઘળી વાત કહું.' કહી દેદા શેઠે બીમાર થઈ ગયેલા સિદ્ધ નાગાર્જુનને ખંભે લઈ તેમના આશ્રમે લઈ ગયા પછી પોતે આજ સુવર્ણનાં પાંચ ઢાળિયા લઈને આવી ગયો ત્યાં સુધીની સઘળી વાત કહી. સામે નજર નેધીને વિમલશ્રીએ કહ્યું : “અજબ ગાગ થઈ ગયે. સ્વામી હવે આ વાત કોઈને કહેશો નહિ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
