________________
૨૯o
દેદા શાહ
દેદ શાહ મનમાં પુત્ર માટે યોગ્ય પાત્રની ચિંતા કરતા કરતા પેઢીએ આવી પહોંચ્યા.
પિતાને જોતાં જ પેથડ ઊભો થઈ ગયો અને બે, “કેમ બાપુજી, દહેરાસરજીથી સીધા અહીં આવ્યા?'
હા બેટા.” કહી દેદા શાહ ગાદી પર બેસી ગયા.
પેથડ ઘીની પરબમાં પડી ગયો. દેદા શાહે જોયું, લગભગ સોએક ઠામ ખરીદાઈ ગયા હતા. પાંચ ઠામ એક તરફ રાખવામાં આવ્યાં હતાં. દેદા શાહે એ પાંચેય ઠામ જોઈને કહ્યું : “પેથડ, આ કામ કેમ અલગ રાખ્યાં છે?”
જાંબુડાનાં માલધારીનાં છે. જરા નબળાં છે એટલે જુદાં રાખ્યાં છે. ઈ હટાણું લેવા બજારમાં ગયો છે. આવશે એટલે તેને પાછાં આપી દઈશું.'
* નહિ બેટા, એમ ન કરાય. બિચારા માલધારીઓ આપણી પાસે કેવી આશા રાખીને આવતા હોય છે !”
ઘીમાં શી ખામી છે ?' બગરી બહુ લાગે છે.'
દેદા શાહ હસી પડડ્યા અને બોલ્યાં : “પેથડ, બગરી તે તાવ. ડામાં પડશે એટલે બળી જશે. બગરીના કારણે ઘી નબળું ન હોય પણ સેડમમાં જરા ખોટું લાગે. ના..ના..કઈ માલધારીને આ રીતે નિરાશ કરવા નહિ.”
જેવી આજ્ઞા બાપૂછ.' કહીને પેથડે તે પાંચેય ઠામનો તોલ કરવાનું મુનીમને કહ્યું.
એજ વખતે નાંદુરી નગરીના શેઠ સ્વરૂપચંદન મુનીમ પેઢીએ આવ્યો અને દેદ શાહને નમન કરી કુશળ પૂછી સામે બેસી ગયો. દેદ શાહે પ્રશ્ન કર્યો: “ક્યાંથી પધારે છે ?'
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
