________________
૧૬
દેદ્દા શાહ
<
પત્ની પાસે પ્રેમપચારની ઉષ્મા ન હોય તેા તેના પતિ અવશ્ય પરનારી કે ગણિકાના પ્યાસી બની શકે. આ દૃષ્ટિએ વિચાર કરીને હું તને કહું છું કે તું દેવી વિમલશ્રીની જરાય ચિંતા કરીશ નહિ.’ કદાચ અહીં આવવાની દેદા શાહ ના પાડશે તે ?' તે વળતે દિવસે હું તેમને મળીશ. અને તેએ અવશ્ય મારી વિનંતીને અમાન્ય નહિ કરે.' પૂરી શ્રદ્ધા સાથે નાગિનીદેવીએ કહ્યુ`. નાગનીની શ્રદ્ધા જોઈને કુ ંદનણિ કંઈક પ્રસન્ન ચિત્ત થઈ. પરંતુ તેના મનમાં રહેલા સંશયને કીડે! મૃત્યુ ન પામ્યા.
સૂર્યાસ્ત થવાને એ ઘટિકાની વાર હતી ત્યાં એક રથમાં એસીને મુનીમકાકા સાથે કુંદનમણિ દેા શાહના ભવન પાસે આવી પહોંચી.
હજુ વાળુ કરીને દેદા શાહ અને તેમના પત્ની હાથ મુખ ધાઈ ઓસરીમાં બેઠાં હતાં. મુખ શુદ્ધિ માટે બંને ઘેાડી વળિયારી ચાવી રહ્યા હતા.
બંને ઓસરી પર ચડયાં, વિમલશ્રી કુ દનમણિને ઓળખી ગઈ, કારણ કે તે નાગિની સાથે એક વાર અહીં આવી હતી. દેા શાહે અને વિમલશ્રીએ બંનેનું સ્વાગત કર્યું અને એઠક તરીકે ઓળખાતા એરડામાં તેને પાથરેલા ચાકળા પર બેસાડીને વિમલશ્રીએ કહ્યું : નાગિની દેવી કુશળ છે ને ?
(
>
‘ આપના પુણ્ય પ્રભાવે સહુ કુશળ છે. દેવીએ પણ આપ તેની કુશળતા પૂછાવી છે.’
"
ધમ પસાયે અમે કુશળ છીએ. હુ' ને શેઠ થોડી પળેામાં જ આવીએ છીએ.' કહી વિમલશ્રી ખડ બહાર આવી.
પતિ પત્નીએ પાણીના કાગળા કરીને મેઢું સ્વચ્છ કર્યુ, ત્યાર પછી બંનેએ ઘેાડું જળ પાન કરીને ચાવિયારનાં પચ્ચખાણુ ધારી લીધાં.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
