________________
હેડય.!
૧૭૫
આવતી કાલે પુનઃ અહિત થવાને ભય ઊભો થયો અને તેઓ પત્ની સાથે ગાડામાં બેસીને પોતાની થોડીઘણું ઘરવખરી દરદાગીના, સેનૈયા વગેરે લઈને વિદ્યાપુર નગરી તરફ વિદાય થયા.
અને અમારા મહાન રાજાએ એક નિર્દોષ નાગરિકને પીયા અંગેનું કોઈ પ્રાયશ્ચિત્ત ન કર્યું. ન નાંદુરીના બુદ્ધિ વૈભવથી શોભતા નારાયણ મંત્રીએ રાજને શિખામણ આપી...ન શ્રેષ્ઠિવ નાગશ્રેષ્ઠિઓ દેદા શાહને હુંફ આ પી. ન જૈન આગેવાનો પોતાના એક અબોલ બાળકની વહારે ધાયા. ન મહાજનના શેઠિયાઓનાં હૈયાં સળવળ્યાં.
નાંદુરી નગરીનો એક મહાન સત્વશીલ નવજવાન કાયમ માટે જન્મભૂમિ છેડીને ચાલ્યો ગયો.
પણ ભાગ્ય તેની સહાયે હતું. દેદા શેઠ અને વિમલશ્રી દેવીએ ત્યાં એક મકાન લઈ રહેણાંક સ્થિર કરી, સ્થંભન પાર્શ્વનાથ પ્રભુની યાત્રા નિમિતે પ્રયાણ શરૂ કર્યું.
સ્થંભન તીર્થ તે જૈન પુરી ગણાય. ત્યાં ભગવાનની સુવર્ણના અલંકારો વડે અંગરચના કરી, અને એ બધા અલંકારો વહીવટદારોને સોંપ્યા ત્યારે શ્રીસંઘ જમાડે. સારું એવું દાન કરીને યાત્રા કરતાં કરતાં દંપતી પાછા આવી ગયા ત્યાર પછી તે દેદાશાહે સેંકડો નવાણે ગળાવ્યા. એક ભેજનશાળા ઊભી કરી, ધર્મને ભેદભાવ રાખ્યા વગર દરેક ધર્મ સ્થાનમાં છૂટે હાથે દાન દેવા માંડયું.
આમ કવિએ દેદા શાહની પ્રશસ્તિ બુલંદ સ્વરે ગાઈ સંભળાવી.
કેટલાંક સાંભળનારાઓનાં મનમાં ભય જાગ્યો હતો કે મહારાજા આ ગીત સાંભળીને કવિને ઝાટકે મારશે.
પરંતુ મહારાજાના વદન પર કઈ પ્રકારને શેષ નહોતો. તેમણે આસન પરથી ઊભા થઈને કહ્યું : “કવિરાજ, હું તમારી નીડર, સત્ય અને માર્ગદર્શક વાણી પર ખૂબ જ પ્રસન્ન થયા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
