________________
૧૭૨
દેઢા શાહે
સહુ આસન પરથી ઊભા થઈ ગયા. રાજાએ સહુને વિવેકપૂર્વક એસી જવાનું કહ્યું અને પોતે પણ કુંવરને બાજુમાં બેસાડી પેાતાના આસને ગયા. આસન પર બેઠક લેતાં પહેલાં રાજાએ નવજવાન કવિ રસિક ભાટ સામે જોઈને પ્રસન્નવદને કહ્યું :
:
કવિવર, આજ સવારે જ મેં આપના એક કાવ્યની પ્રશ ંસા સાંભળી હતી. ખરેખર આપ સમા નીડર, માદષ્ટ, સત્યવકતા કવિએ જે રાજ્યમાં હાય, તે રાજ્ય ખરેખર ભાગ્યવંત છે.'
રસિક ભાટે મહારાજાને નમન કરીને કહ્યું : · કૃપાનાથ, હું તે આપને એક સામાન્ય દાસ છુ'. કુળ પરંપરાના સંસ્કારે કવિ બન્યા છુ. આમ તે। અમારુ કામ યુદ્ધ કાળે વીરેશને પ્રેરણા આપવાનું હાય છે અને ચે!ગ્ય વ્યકિતની પ્રશંસા કરીને તેના પ્રત્યે લેાક દૃષ્ટિને વિચાર કરતી કરવાનુ... હાય છે. કૃપાનાથના જય થાએ...!' કહી પુન: નમન કરીને રસિક ભાટ પાતાના આસન પર બેસી ગયા.
'
પાનક પાન થઈ રહ્યાં હતાં. રાજાએ પણ એક પાત્ર હાથમાં લીધું હતું. લગભગ અટિકા પછી મહામંત્રએ ઊભા થઈને કહ્યું : કવિશ્વર, છે. ચાર દિવસ પહેલાં આપશ્રીએ નગિની દેવીને ત્યાં થયેલા કવિ સમેલનમાં દેદા શાહતું જે પ્રશસ્તિ કાવ્ય સાંભળેલું, તે કાવ્ય આપ સકાચ વગર સાંભળાવવાની કૃપા કરશે. મહારાજશ્રી તે માને છે કે કવિ સંસ્કાર, સદાચાર અને ભાવનાના રખેવાળ હોય છે. કવિ હમેશા માદક રહેતા આવ્યેા છે. આપના કાવ્યથી કાઈ પ્રકારનુ દુ:ખ થવાનેા કે રાષ કરવાને કેાઈ સભર નથી.’
વિ ાંસક ભારે ઊભા થઈ મહારાજા સામે એ હાથ બેડી કૃપાનાથ, દેદા શાહનુ' કાવ્ય સહુથી છેલ્લુ સ ભળાવીશ. તે પહેલાં બીજા બે ચાર કાવ્યા સંભળાવુ.’
કહ્યું':
'
(
આપતી જેવી મેાજ, પણ દેદા શાહનું કાવ્ય તે સહુને સાંભળવુ છે,'
જેવી કૃપાનાથની આના !” કહી રસિક ભાટે બુલંદ સ્વરે ભગવતી વીણાાણિતું એક પ્રાના ગીત ગાયુ.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
