________________
નાગિની દેવી !
૧૫૦ ફરતા ફરતા નાગિની દેવીના ભવન તરફ ગયા. રાત્રિને પ્રથમ પ્રહર ચાલતું હતું.
બંને મિત્રો નાગિની દેવીના રંગ મંડપમાં દાખલ થયા. આજના જલસામાં ભાગ લેવાનું કઈ શુક હતું નહિ.
ધીરે ધીરે નિમંત્રિત આવવા માંડ્યા નગરીના. કવિઓ પણ આવી પહોંચ્યા અને નાગિની દેવી આવનારાઓનાં સ્વાગત નિમિત્તે મુખ્ય દ્વાર પાસે પરિચારિકા સાથે ઊભી હતી. - નાગિની દેવીએ બંને મહા કવિઓને એક એક માળા પહેરાવી અને કહ્યું: “મહાકવિ, આપના આગમનથી મારું આંગણું પવિત્ર થયું. મારા નિમંત્રણને માન આપીને આપ બંનેએ મારા પર મહાન ઉપકાર કર્યો છે. હું ભાવભર્યા હૈયે માલવના બંને મહાપુરુષનો સત્કાર કરુ છું.”
એક મહાકવિએ કહ્યું : “દેવી, આપ પણ કવિયત્રી છે એ અમે જાણ્યું છે. આજ તે આપે પણ એક કાવ્ય રજૂ કરવું પડશે.'
નાગિની લજામણુની વેલ માફક બળા પડી. શરમાઈ ગઈ.
ત્યાર પછી બને મહાકવિઓને નિયત કરેલા આસન પર બેસાડીને નાગિનીએ પિતાની મુખ્ય પરિચારિકાને ઈશારો કર્યો અને પોતે રંગમંચના એક ખૂણા પાસે બેસી ગઈ.
લગભગ બહારના સાઠથી વધારે પ્રેક્ષકો હતા. મહાકવિઓ તરફથી પણ દસ પ્રેક્ષકો આવ્યા હતા અને નાગિનીના ભવનના પણ કેટલાક નરનાર આવી પહોંચ્યા હતા. આમ પ્રેક્ષકસમૂહ દેઢાની આસપાસ પહોંચી ગયો હતો.
આઠ દસ પરિચારિકાએ પાનનાં પાત્રો, ભરેલા થાળ અને ૌરયન કુંભ લઈને આવી પહોંચી.
બેસાડીના એક એવાથી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
