________________
૧૪૮
ઉદા શાહ મહારાજાએ મંત્રીઓ, પંડિતે, ભાયાતો વગેરેને નિમંત્રણ આપ્યું હોવાથી તેઓ પોતપોતાના વાહનમાં આવી ગયા હતા. મહારાજા પણ પિતાની ત્રણેય રાણીઓ સહિત નીચેના વિરાટ બેઠક ખંડમાં આવી ગયા હતા.
ત્યાં જ ભવનના સંચાલકે આવીને કહ્યું : “ નગર શેઠજી મેમાન સાથે પધારે છે.”
અને થોડી જ વારમાં નગરશેઠ અને દેદા શાહ બેઠક ખંડનાં દ્વાર પાસે આવી ગયા.
બે મંત્રીઓ દ્વાર પાસે જ સ્વાગતાથે ઊભા હતા.
દેદા શાહને નિહાળવા માટે સહુનાં નયને તે તરફ સ્થિર બન્યાં હતાં જ ત્રણેય રાખે, જે કુવરીએ, જે કુવર, રજ પરિવારની અન્ય સ્ત્રીઓ, દાસીઓ વગેરે સાવ સાદા વસ્ત્રોવાળા, નવજવાન અને તેજસ્વી વદનવાળા દેદા શાહને જોઈ રહ્યાં.
દેદ શાહે સૌ પ્રથમ મહારાજને અગિયાર રૂપિયા વડે ઘોળ ઉતાર્યો. ત્યાર પછી ત્રણેય રાણીએ, બંને કુંવરીઓ અને રાજકુંવરને પણ ઘોળ ઉતાર્યો. નીકળતાં પહેલાં જ શ્રી નગરશેઠે આ બધી વ્યવસ્થા સમજાવી હતી.
ત્યાર પછી મહારાજાએ કેસરિયાં દૂધનાં કટોરા મંગાવ્યા. શ્રીમ પાન મંગાવ્યું. અને દેદા શાહને નગરશેઠની બાજુમાં બેસાડયા.
સામાન્ય વાતો થવા માંડી દેદા શાહ તે મૌન ભાવે બેઠા હતા, ત્યાં મહારાજાએ પ્રશ્ન કર્યો : “શેઠજી, મેં સાંભળ્યું છે કે આપને આપના કેઈ સગાને વાર મળ્યો હતો.'
કૃપાનાથ, એવું કશું નથી બન્યું. લેકે તો પોતાની કલ્પનાના રંગે રંગીને વાતો કરતા હોય છે. હું તો કેવળ પુણ્યને
ગ જ માનું છું. પુણ્યનો ઉદય હેય તે તેની આસપાસ સુખના સાધને સરજાતાં જાય છે. મારું પણ એવું જ બન્યું છે.'
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
