________________
૧૧૨
દેદા શાહ ના શેઠિયા, ઔષધ તે રોગનું હોય. તમે બંને નીરગી છે અને જયારે કોઈ પ્રકારનું કંઈ પશુ પૂછવું પડે તો આ તમારું જ. ઘર છે એમ માનીને ચાલ્યાં આવજે. મનમાં જરાયે સંકેચ ન રાખશે.”
દેદા શાહે અને વિમલશ્રીએ શૈદરાજને નમન કર્યા. રાજદે બંનેને આશીર્વાદ આપ્યા.
દેદ શાહે અંગરખાનાં ગજવામાંથી દસ સોનૈયા કાઢીને વૈદરાજ સામે મૂક્યા. વૈદરાજે તરત કહ્યું, “કેમ દેદા શેઠ, આ શા માટે?'
માત્ર વિનય...આપ સમા મહાત્માની પૂજા કેવી રીતે કરી શકાય ?” દેદા શેઠે આછી હાસ્યસહ કહ્યું.
રાજદે ગંભીર સ્વરે કહ્યું.
ભાઈ, મારાથી પાપ ન કરી શકાય, શૈદને ધર્મ છે કે તેની પાસે આવેલા કેઈપણ દરદીને તપાસીને યોગ્ય સલાહ આપવી. આ ધર્મમાં જે દિવસે લેવાને લાભ ઊભો થશે તે દિવસે દની સલાહ સાવ જડ બની ગઈ હશે.” વૈદરાજે કહ્યું.
દેદા શાહે ઘણે આગ્રહ કર્યો પણ દરાજ પિતાના નિર્ણયમાં અટલ રહ્યા એટલે દેદા શાહે કહ્યું, “તે મારા પર એક કૃપા કરો.”
કઈ એવું શુભ કાર્ય ચીજો જે હું કરી આપું.”
વૈદરાજે પ્રસન્ન નજરે જોઈને કહ્યું, “દેદા શાહ, આ નગરીને આશીર્વાદરૂપ એક સુંદર ભોજનશાળા તે તમારા તરફથી ચાલે છે.”
છતાં આપ કંઈક સૂચ.”
બે પળ વિચારીને વૈદરાજે કહ્યું: “દેદ શાહ, એક વાર તમે પિતા બને. પછી હું આપને કંઈક કામ ચીંધીશ.”
એ કરતાં પહેલાં જ કહો. કાયાને શે ભરેસે ? '
તો એમ કરજો અહીંથી ઉજજયની જતાં માર્ગમાં જળાશય ઘણા અ૯૫ આવે છે. એટલે ચાર પાંચ જળાશય બંધાવવામાં આવે તો મુસાફરોને ભારે રાહત મળે.' વૈદરાજે કહ્યું.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
WWW.jainelibrary.org
