Bhagavana Rushabhdeva

SR No.: 004519
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaybhikkhu
Publisher: Jaybhikkhu Sahitya Trust
Publication Year: 2008
Total Pages: 330
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & History
File Size: 14 MB

Page 93

ખાતાં, પશુમાંસનો સ્વાદ ઓર જામતો. સ્વાદલોલુપોની આ જમાત છાની પણ ઝડપથી વધવા લાગી. તેઓ હ્રદયપુષ્ટ પ્રાણીઓને જોતા ને તેઓની જીભ પર લાળ ટપકતી. વનમેવાના ઢગલા હવે પડ્યા પડ્યા સડી જવા લાગ્યા. ચોરીનાં બોર મીઠાં લાગે, એમ આ છૂપી પ્રવૃતિએ એમનો સ્વાદ-શોખ વધારી દીધો. ખાવાને વનફળ ને વનમેવાના ઢગલા આવતા. તેઓ પોતાની ચોરી છુપાવવાને વનમેવા પોતે ખાઈ ગયા છે, એમ બતાવવા તેને ખાડામાં નાખી દેતા.
ખાડામાં વરસાદનાં પાણી ભરાતાં અને એમાં સડતાં વનફળ દુર્ગંધ કાઢતાં. છતાંય એમની જીભને જે નવો સ્વાદ લાગ્યો હતો એને માટે આ સ્થળ નિર્ભય હતું.
રોજ હૃષ્ટપુષ્ટ પશુ ચોરાઈને આવતાં, ને રાત્રે અગ્નિમાં શેકીને બધાં પોતાની જિહ્વા ને લોલુપતાને સંતોષતાં.
દેવી સુમંગલા પોતાનાં પ્યારાં પશુઓને રોજ ઓછાં થતાં જોઈ સચેત બન્યાં હતાં. તેઓ જતાં-આવતાં પશુઓ તરફ લક્ષ આપતાં. દેવી સુનંદા પણ ફરિયાદ કરતાં કે ખાનપાનની સામગ્રી લઈ જનારાં પ્રાણી હવે ઓછાં થતાં જાય છે.
દેવી સુમંગલા પોતે ચોકી કરવા લાગ્યાં. પશુઓના ચરવાના સ્થળે પોતાના પાર્શ્વચરો મૂક્યા છતાં પશુ તો ઓછાં થતાં જ ગયાં. દેવી સુમંગલા કૃતનિશ્ચયના સ્વભાવવાળાં હતાં. તેમણે પોતાના કાર્યમાં વિશેષ ને વિશેષ લક્ષ આપવા માંડ્યું.
પશુમાંસના શોખીનો પણ પોતાનું કાર્ય ખૂબ જ કુશળતાથી કરતા હતા. અજબ હિંમતથી તેઓ પશુને હાંકી જતા, ને પોતાના ગુપ્ત સ્થળમાં લઈ આવતા. આ જોખમ તેઓ જીવના સાટે ખેડતા. દેવી સુમંગલાના ભયંકર કોપને અને કુમાર વૃષભધ્વજના અજેય વીરત્વને તેઓ જાણતા હતા, છતાં આ લોલુપતા ન છોડી શકાય તેવાં નવાં નવાં કારણો પણ ઊભાં થયે જતાં હતાં.
જે ખાડાઓમાં તેઓ વનફળ કે વનમેવો ફેંકી દેતાં, એ ખાડાઓમાંના એક ખાડામાંથી કોઈ અદ્ભુત પેય એમને સાંપડ્યું હતું. પહેલાં તો એની વાસથી માથું ફાટી જતું; એ ખાડાઓનાં ગંધાતાં પાણી ઊલેચી નાખવાનું પણ દિલ થતું પણ દેવી સુમંગલાના ચોકીદારો ડાળે ડાળે ને પાંદડે પાંદડે પથરાઈ ગયા હતા; તેથી પોતાના ગુપ્તવાસની બહાર ડોકિયું પણ કરાય તેમ નહોતું. એટલે એ ગંધ સહન કરે જ છૂટકો હતો.
૭૪ * ભગવાન ઋષભદેવ