Page Text
________________
“અરે, તને લૂંટારણ કોણ કહે ? સુનંદા, મારી સખી ! તને ભિખારણ કોણ કહે ? કુમાર જંગલોમાં ફરતો, કુળમાં જતા ત્યારે મને એકલવાયું લાગ્યા કરતું. આટઆટલી સખીઓ છતાં જાણે મને સૂનું સૂનું લાગ્યા કરતું, હવે મને જીવનસખી લાધી. નાભિદેવે સંમતિ આપી ને બહેન ?”
“પહેલાં તો એ પણ મૂંઝાણા; આ સરયૂતીરવાસીઓમાં આવું તેમણે કદી જાણ્યું કે જોયું નહોતું. પણ કુમારે જ સ્વયં સંમતિ માગી ને તેમણે હર્ષથી આપી.”
કુમાર અજબ દ્રષ્ટા છે. એની નજરમાં ન જાણે કેવી રીતે દિવ્ય ભાવનાઓ રમી રહી છે. એની વાત પ્રારંભમાં જરા વિચિત્ર લાગે. આપણે અકળાઈ ઊઠીએ, પણ પરિણામે ખબર પડે કે એ વાતમાં ડહાપણ હતું. પણ આ બધી વાતો તો પછી કોઈ વાર કરશું.
તો રાત્રિ ને દિવસ આપણાં જ છે ને ? કુમાર આવતા હશે. એ પહેલાં તને શણગારી લઉં. મારી જીવનસખીને એવી અદ્ભુત બનાવી દઉં કે કુમાર મને ભૂલી જાય.”
સુમંગલાના ઉદાર હૈયામાં હેતનો સાગર ભરતીએ ચડ્યો હતો. પ્રેમ આગળ એ પોતાને પણ વીસરી જતી. જે પ્રેમસાગરમાંથી એ એક બિંદુય આપવા તૈયાર નહોતી, એમાંથી એ આજે આખું પાત્ર અર્પણ કરવા ઉદ્યત બની હતી.
સુનંદાએ દેહ ધારીને આટલા હેતનો કદી અનુભવ નહોતો કર્યો. એની આંખોમાંથી હજી પાણી ટપકી રહ્યું હતું. શું કહેવું કઈ રીતે આભારમાં બે વચન કહેવાં એની આ પર્વતકન્યાને કંઈ સમજણ ન પડી. એ દોડીને સુમંગલાના વક્ષસ્થળને વળગી પડી; બાળકની જેમ એના પુષ્ટ સ્તનપ્રદેશ પર પોતાનું મસ્તક ઘસવા લાગી.
નાની સખીના હેતથી એને છાતીએ દાબતાં દાબતાં સુમંગલાએ બૂમ પાડી. એની બૂમથી આમ્રભવનમાં પર્ણ પણ હાલી ઊઠ્યાં.
અરે, મંજુઘોષા, તું ક્યાં ચાલી ગઈ ? તારી સખીઓને એકત્ર કરી કંઈક સુસ્વરે ગીત ગા ! અરે સુકેશી, તું યોગ્ય કેશાભરણ તૈયાર કરીને જલદી અહીં આવ !”
સરયૂતીરની રહેનારી આ સ્ત્રીઓને સુમંગલાએ કંઈ કંઈ ભાવ, લાલિત્ય, ગીત ને નૃત્ય શીખવ્યાં હતાં, જીવનસૌંદર્યના પહેલા પાઠ ભણાવ્યા હતા.
અવિભક્ત આત્માઓ ૫૩
કંઈક સુસ્વરે કુપોષા, જાનમાં પણ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 004519 |
| Book Title | Bhagavana Rushabhdeva |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jaybhikkhu |
| Publisher | Jaybhikkhu Sahitya Trust |
| Publication Year | 2008 |
| Total Pages | 330 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati & History |
| File Size | 14 MB |