Page Text
________________
જા
તારું સ્થાન અહીં નથી. કુમાર વૃષભધ્વજ મારો છે ને મારો રહેશે. એના પર મારો જન્મસિદ્ધ હક છે. એ હકને ડુબાવવા, ઓ પ્રપંચિની નારી, નવો વેશ સજીને તું અહીં આવી છે ? સંસારમાં સુનંદા તો શું પણ બીજું કોઈ પણ મારા કુમારને ઝૂંટવી શકે તેમ નથી.”
“કોઈનું ઝૂંટવવા હું આવી નથી. આ ભિખારણ તમારે બારણે લૂંટ ચલાવવા નથી આવી; ઉદાર દિલે આપો તો આશરો માગવા આવી છું. તમારે પણ કોઈ સેવિકાની જરૂર તો હશે ને ?”’
-
સુનંદા સુમંગલાના હસ્તને સ્પર્શવા આગળ વધી. ભયથી, તિરસ્કારથી સુમંગલા પાછી હઠી રહી હતી. એની નાસિકામાંથી નીકળતો શ્વાસ ઝેરી સાપના ફુત્કારને ઠંડો દાખવતો હતો.
“આટલી સખીઓ છે, એમાં હું એક ભારે પડીશ ? બહેન, સરિતા કંઈ પોતાનું સમસ્ત જળ પીતી નથી; એ નીચલી ધારને પણ સંતુષ્ટ કરે છે.”
“સુનંદા, વધુ વિવાદમાં સાર નથી. મારા પ્રાણની જરૂર હોય તો એ લઈ જા. મારા માટે પ્રાણનો વિરહ સહ્ય છે, પણ પ્રિયનો વિરહ અસહ્ય છે.” “હું સંયોગ કરવા માટે આવી છું, વિરહ માટે નહીં.”
“મને છેતરીશ મા ! હું કશું સાંભળવા ઇચ્છતી નથી. તું આમ્રભવન છોડીને ચાલી જા !''
“ચાલી જાઉં, બહેન ?”’
સુમંગલાએ મસ્તક હલાવ્યું. અને પછી પર્વતના અડેલા શિખર જેમ એનું મસ્તક ટટ્ટાર થઈ રહ્યું.
“આશરો નહીં જ મળે ? અરેરે, તો હવે મને કોણ આશરો આપશે ? ઉપર આકાશમાં ને નીચે પૃથ્વી પર મારું કોઈ નથી !'' સુનંદાનાં નેત્રોમાંથી અશ્રુની ધારા વહી રહી. ખંજનના જેવાં ચંચળ નયનો ! અરે, એમાં જાણે મોતી ટંકાયાં. સાચું રુદન તો માનવજીવનનો આંતરવૈભવ પ્રકાશે છે. સુમંગલા સ્વસ્થ થવા પ્રયત્ન કરતી સીધી સોટા જેવી થઈને ઊભી હતી. એના સુગઠિત પયોધરો ધમણની જેમ ઊછળી રહ્યા હતા.’
સુનંદાનાં નેત્રોમાંથી જાણે બાર મેઘ વરસી રહ્યા. ગંભી૨ મૌન બધે પથરાઈ ગયું. આમ્રભવન જાણે ગમગીન બની ગયું. પવન જાણે ભારે બની
ગયો.
Jain Education International
અવિભક્ત આત્માઓ * ૫૧
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 004519 |
| Book Title | Bhagavana Rushabhdeva |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jaybhikkhu |
| Publisher | Jaybhikkhu Sahitya Trust |
| Publication Year | 2008 |
| Total Pages | 330 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati & History |
| File Size | 14 MB |