________________
થોડી વારમાં તો સ્ત્રીવૃંદ બાહુબલીને ઘેરીને આવી પહોંચ્યું. તેઓએ પગમાં વલય પહેર્યા હતાં, હાથમાં ફૂલકંકણ ધાર્યા હતાં, ને ચૂડા-આકાર વેણી બાંધી ઉપર મોરપિચ્છ ઘાલ્યાં હતાં, હાથમાં હાથ મિલાવીને નર્તન માટે સજ્જ થઈ રહ્યાં હતાં.
પણ ભરત કયાં ? અને, જાઓ એ રેઢિયાળને પકડી લાવો ! બે મજબૂત રમણીઓ તરત ભારતની શોધમાં ઊપડી ગઈ. ઘણી શોધને અંતે એક જાંબુવૃક્ષની છાયામાં વસંતની શોભા સમી સુંદરીનો સુદીર્ઘ કેશપાશ ગૂંથત ભરત મળી આવ્યો.
“અરે ઉપાડો બેય જણાંને ! લુચ્ચાં બંને !”
“અરે, મને એકલાને જ ઉપાડી લો. સુંદરી તો એની મેળે ચાલી આવશે. સુંદરી જેવી ચંચળ નારનાં કેશગુંફનમાં ખૂબ થાકી ગયો છું, હો." ભરતે કટાક્ષ કર્યો.
પેલી બે રમણીઓ હૃષ્ટપુષ્ટ હતી. એવા બે ભરતને તો એક જણી ઉપાડી જાય. એક સ્ત્રીએ આગળ વધીને ભરતને ઉપાડી ખભે બેસાડ્યો ને સુંદરીને હાથ પકડીને આગળ ખેંચી. પણ આ શું ? ધીરે ધીરે ભારતનું વજન વધતું જતું હતું. ઉપાડનારી રમણીએ બીજીને મદદમાં બોલાવી.
“અરે, જો તો ખરી, આ ધુતારો પેટમાં હવા ભરે છે, કે શું ?”
થોડી વારમાં બે રમણીઓથી પણ ભરત ઊંચકાવો દુષ્કર થઈ પડ્યો. ચીસાચીસ કરીને તેમણે બીજી બે જણીને બોલાવી. પણ ભાર જાણે વધતો જ જતો હતો. પણ આજ તો એને ઉપાડીને લઈ ગયે જ છૂટકો હતો. બે જણીએ પગ, બે જણીએ હાથ, ચારે માથું ને ચારે કમરથી એને ઊંચક્યો. થોડુંક આગળ વધ્યાં હશે કે બધાં હાંફવા લાગ્યાં.
“અરે, આ તો માણસ છે કે પહાડ ? નાખો નીચે.” સહુએ ભરતને નીચે નાખી દીધો. તરત જ હસતો હસતો ધૂળ ખંખેરતો ભરત ખડો થયો, ને બોલ્યો :
અરે, તમે દશ મને એકને ન ઊંચકી શક્યાં, તો હું એક તમને દશને ઊંચકી જઈશ.” ને તરત કોકને ખભા પર, કોઈને બગલમાં તો કોઈને હાથમાં ઉપાડીને ભરત દોડી ગયો. પૃથ્વીનાથ ઊભા હતા, ત્યાંથી થોડે દૂર સહુને નીચે ઉતાર્યા. બધી રમણીઓ જોર જોરથી હાંફી રહી હતી.
“ભરત !" પૃથ્વીનાથનો મેઘ જેવો ગંભીર સ્વર આવ્યો, “આજે પ્રથમ ૨૪૮ ભગવાન ઋષભદેવ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org