________________
થઈ ગઈ હતી. અને અંદરનાં ઝાડનાં ધારદાર પાન ઝંઝાવાતથી ઝૂમતાં તલવારની ધારનું કામ કરતાં હતાં.
ગિરિનિકુંજનો આશ્રય હવે જોખમકારક હતો. યુગલ ત્યાંથી નાઠું. જિજીવિષાનો સવાલ ઉગ્ર બન્યો હતો. એક ખીણમાં ઊગેલ તાડવૃક્ષની ઓથે જઈને એ આશ્રય લઈને ઊભું રહ્યું. તાડવૃક્ષની ડાળો ઊંચી હતી, એટલે વાગવાનો ડર નહોતો. થડ મજબૂત હતું. એટલે જલદી ઊખડી પડવાનો સંભવ નહોતો.
પૃથ્વી ને આકાશનું યુદ્ધ ચાલુ હતું. જળ, રજ ને વાયુના દેવ કોપ્યા હતા. હજારો નગારાં એકસાથે ગડેડાટ કરતાં હોય તેમ ધરતીનાં પડ ધણેણાટ કરતાં હતાં. ધૂળના વંટોળ, પવનના ઝપાટા ને ઝાડપાનનો પછડાટ દિશાઓને બધિર બનાવતા હતા.
એકાએક કાનને બહેરા કરી મૂકતી ભયંકર ગર્જનાએ વનપ્રદેશને ધ્રુજાવી મૂક્યો. ઝંઝાવાતનો પ્રચંડ ઝકોરો ધસ્યો આવતો હતો. એણે નિરાધારનો આધાર બની રહેલ પેલા તાડવૃક્ષને પણ ધ્રુજાવી મૂળથી હચમચાવી નાખ્યું. એનાં મોટાં પર્ણોને છૂટાં કરી આકાશમાં વેરવિખેર કરી નાખ્યાં. એનાં માનવીના મસ્તક જેવાં મોટાં ફળને પોતાના વંટોળમાં ચકરાવે ચડાવ્યાં.
અને વંટોળે ચડેલું એ તાડ-ફળમાંનું એક ફળ, કોઈ લોહના ભયંકર ગોળાની જેમ, નીચે ધસી આવ્યું. એનો વેગ ગજબનો હતો. એની ગતિ ભયંકર હતી. એક કડાકો થયો ને નીચે ઊભેલા યુગલમાંથી નરની ખોપરી સાથે એ ઝીંકાયું.
અવાજ ભયંકર હતો. એ તાડ-ફળ ને એ માનવખોપરી બંનેના શતશત ટુકડા થઈ ગયા.
નર નીચે તૂટી પડ્યો. એના પ્રાણ ઊડી ગયા. કોઈ વૃક્ષરાજ ઊખડી પડતાં જેમ એને વળગેલી વેલ પણ ઊથલી પડે, તેમ નારી પણ નીચે પૃથ્વી પર ઢળી પડી.
પૃથ્વી, પાણી ને હવાનું તોફાન પ્રલયના શંખ વગાડતું, ધરતી ધ્રુજાવી રહ્યું. ન જાણે ક્યાં સુધી ?
નારી જાગી ત્યારે દિશાઓ સ્વચ્છ બની હતી; ને ઝંઝાવાત શમી ગયો હતો. પણ સોનાની ધરતી રોળાઈ ગઈ હતી. કુમળાં ફૂલ ચીમળાઈ ગયાં
ઝંઝાવાત ૭.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
