________________ प्राकृतव्याकरणस्य [ चतुर्थः हे सखि ! प्रायो गौर्या अश्रुजलेन नयनसरसो उद्वते उल्लसिते, तेनापरे नयनसरी सम्मुखे प्रेषिते, परं-केवलं तिर्यग्घातं दत्त इत्यर्थः / / 10 / / 414 एसी पिङ रूसेसु हउं, रुट्ठी मई अणुणे इं। पग्गिम्व एइ मणोरहइ, दुक्क रु दइड करेइ / / 101 / / प्रिये एष्यति समागमिष्यति अहं रुपियामि / रुष्टां मामनुनयति (मोषायाम् ) मनावइ / प्रायो दयिता एतान्मनोरथान् दुष्करीन् करोति, इष्टकाले समागमना दित्यर्थः / / 101 // . . 415 विरहानल-जाल-करालिंअउ, पहिउँ कोवि बुड्डिवि ठिबओ। अनु सिसिर-कालिं सीमल-जलहु, धूमु कहन्तिहु उठ्ठिमओ // 102 // कोऽपि कविले धूमं दृष्ट्वा प्राह-कोऽपि पथिको विरहानलज्वालाकरालितः पीडितो अडित्वा स्थितोऽस्ति / अन्यथा शिशिरकाले शीतजलाद्धमः कुत इत्यर्थः // 102 // 416 महु कन्तहो गुट्ठ-ट्ठिअही, कउ झुम्पडा बलन्ति / अहं रिउ-रुहिरें उल्हवइ, अह अप्पणे न भन्ति / / 103 / / गोष्ठस्थितस्य मम कान्तस्य कुतः कुटिरकाणि , उवलन्ति / अथ रिपुरुधिरेण विध्यापयति, अथात्मना येन न भ्रान्तिरित्यर्थः / / 10 / / जई भग्गा० व्याख्या पूर्ववत् / / 414 पिय-संगमि कउ मिद्दडी, पिमहो परोक्खहो केम्व / मई बिग्निवि विनासिआ, निद्द न एम्ब न तेम्व / / 104 / / प्रिंयसंगमे कुतो निद्रा ? प्रियस्य परोक्षस्य 'सप्तम्याः' : : प्रिय परीक्षे संति कथं निद्रा ? मया द्वे अपि विनाशिते