________________ पादः] . दोडकत्तिः . . . 'वप्पीहा' हे चातक ! पिउ पिउ इति भणित्वा, स्त्री“पक्षे प्रियः प्रियः इति भणित्वा 'कित्तिउत्ति' कियद्वारं त्वं 'रुअहि' रोदिषि / हे हताश ! तक जले-पानीये पुनर्मम - वल्लभे-प्रिये 'बिहंवि' द्वयोरपि आशा न पूरिता // 61 // 383 बप्पीहा काई बोल्लिएण, निग्षिण वारइवार / सायरि भरिअइ विमल-जलि, लहहि न एक्कइधार / / 62 / / बप्पीहा निग्घिण' हे निर्लज्ज चातक ! 'बारइवार' वारंवारं 'बोल्लिएप' कथितेन 'काई' किमस्ति / विमल जलेन सागरे भृते एकामपि धारां न लभसे इत्यर्थः / / 62 // : 383 आयहिं जम्माहिं अन्नहिं वि, गोरि सु दिज्जहि कन्तु / गय मत्तहं चहूङ कुसहं, जो अभिडइ हसन्तु // 63 / / ___ 'आयहिं ' अस्मिन् ‘जम्माहि' जन्मनि बन्यस्मि... नपि मम मौरि हे पार्वति! 'सु' सः कान्तः दीयताम् / मत्ताना-गजानां त्यक्ताङ कुशानां यो हसन् सन् अभ्येति सन्मुखं याति // 6 // 384 बलि अन्भत्यणि महुमहषु, लहुइहूआ सोइ / . जइ इच्छहु वड्डत्तगउं, देह, म मग्गहु कोइ / / 64 // : बलिराजस्य प्रार्थने सोऽपि मधुमथनः नारायणः .. लघुकोभूतः, अतः 'जइ' यदि वृद्धत्वं यूयमिच्छथ तदा दानं ददथ / 'म मग्गहु' मा मार्गयथ, कस्यापि पार्वे मार्गणं न कार्यमिति भावः // 64 / 385 विहि विनडउ पीडन्तु गह, मं घणि करहि बिसाउ / संघहकदार वेस जिवं, छुडु अग्घइ ववसाउ // 65 // . .