________________ // 8 // // 9 // अहर्दिनमुषारात्रि-रहोरात्रस्तयोर्युजि।। सिद्ध एव तथात्मापि, ऊर्ध्वगश्चाव्ययः शिवः नमस्कारो हि विनय-स्तन्मूलं ज्ञानमिष्यते। तन्मूलैव क्रिया ताभ्यां, सिद्धो नाम्नायमोमिति अवर्णेऽहंस्तथाचार्यः, साधुश्च व्यञ्जनैर्नुका / ई: सिद्ध उ रुपाध्याय, अ इ उ भ्यःशिवात्मता // 10 // एषां मात्राबलादै?-प्यस्वरत्वं न मन्यते / यावद् व्यञ्जनयुक्तिों, हन्यात्सैव स्वरात्मताम् // 11 // ऋकारं ऋषभं प्राहु-मूर्धन्यं शाब्दिका अपि / तदंशाश्रयणाद्रेफो-प्यूचं स्याद्व्यञ्जनेऽग्रगे // 12 // ऋस्वरे वीतरागत्वं, दीर्घोऽयं च महात्मनि / एषां समानता तस्मा-च्छब्दार्थयोरभेदतः // 13 // अ ई उ ऋ ल इत्यस्य, सूत्रस्योच्चारमानतः / निर्व्यञ्जनत्वे सिद्धि स्या-नृणां सिद्धान्तसम्मता गुणे वृद्धौ यथायोगं, स्वराणां रूपमुद्भवेत् / येषां गुरुत्वं सर्वत्र, तेषु युक्तो महोदयः // 15 // सन्ध्यक्षरत्वं तेनैषां, लोकालोकान्तरस्थितेः / शिवरूपमनाकारा-द्विन्दोराद्यश्वराश्रयात् // 16 // रेफोग्निबीजं प्रकृति-विसर्गस्य निसर्गतिः / जहाति न स्वराभ्यर्णं, स्वरसर्गोऽपि तत्स्मृतः // 17 // यद्यप्युच्चैर्गतीरेफो, व्यञ्जने स्वरसंगमे। अन्तस्थोऽसौ न तद्वित्त्वं, हकारेऽस्यैव चोष्मणः // 18 // रेफः स्वभावेन विसर्जनीयः, केशप्रवेशं कुरुते प्रजप्तः / अधस्तनस्थानतया हकारो, द्वयं न वाक्ये बहुशः प्रयोज्यम् // 19 // 218 // 14 //
