________________ // 5 // // 7 // // 8 // // 9 // // 10 // अर्थोप्यनर्थहेतुः किं, नाज्ञानादुद्यमस्पृशाम् / चतुर्णां वणिजामत्र, दृष्टान्तात् कुमतिं त्यज गव्यं दुग्धमुपादेयं, व्हेयमर्कस्नुहीभवम् / तथा ज्ञानमुपादेय-मेकं हेयं विवेकिना येनात्मनः स्यादानन्दः, केवलो मायया विना। तदवाच्यं सुखं मोक्षं, तत्र भिल्लनिदर्शनम् हेयमेवमुपादेय-मादेयमपि हीयते / द्रव्यक्षेत्रकालभावैः, स्याद्वादस्यादरस्ततः ज्ञानं विशिष्टमादेयं, हेयोपादेयगोचरम् / अज्ञानी तद्विना जन्तु-लालापानान्न चाम्बुपः यथैवानुदरा कन्या-प्यलोमा एडका पुनः / लोमाहारेप्यनशनी, युक्तचेलोप्यकिञ्चनः कान्ताऽबलानगारोपि, शय्यादिषु वसन्नपि / वस्त्रपात्रादि धरणे-प्यपरिग्रहवान्मुनिः माया विहीनं ब्रह्मैव, कैवल्याय विचिन्त्यते / साक्षरो वा सकर्णः स्या-च्छास्त्रज्ञोऽनक्षरः परः आखुकुर्कुरमाजारैः, सद्भिः कोपि न गोधनी / धनी वा रेणुभस्मौघै-स्तथा ज्ञानी भवोन्मुखः योयं संश्रयते मार्ग, स तं शुद्धं प्रपद्यते। . . सत्शुद्धज्ञानलाभाय, परीक्षैषा विधीयताम् बलिना छलिनाप्युच्चैः, कलिना मलिनात्मना / नाश्यं शुद्धमशुद्धं च, प्रकाश्यं तन्मयो ह्ययम् संगतःसर्वशास्त्रेषु, सुधिया च परीक्षितः / सोयं भागवतः पन्था, विभिन्नस्तु तदन्यथा . 175 // 11 // // 12 // // 13 // // 14 // // 15 // // 16 //
