________________ थोवो विहवो संपइ, वट्टइ य रिणं बहुव्वेओ गेहे ; एवं चिंतासंतावदुब्भिओ दुःखमणुहवसि . . // 12 // काऊणवि पावाई, जो अत्थो संचिओ तए जीव ? सो तेसि सयणाणं, सव्वेसि होइ उवओगी // 13 // जं पुण असुहं कम्मं, इक्कुचिय जीव ! तं समणुहंवसि; न य ते सयणा सरणं, कुगइए गच्छमाणस्स // 14 // कोहेणं माणेणं, माया लोभेणं रागदोसेहिं ; भवरंगओ सुइरं, नडु व्व नच्चाविओ तं. सि // 15 // पंचेहिं इंदिएहिं, मणवयकाएहिं दुट्ठजोगेहिं ; बहुसो दारुणरूवं, दुःखं पत्तं तए जीव ! // 16 // ता एअन्नाउणं, संसारसायरं तुमं जीव ! - सयलसुहकारणम्मि, जिंणधम्मे आयरं कुणसु // 17 // जाव न इंदियहाणी, जाव न जररक्खसी परिप्फुरइ ; जाव न रोग वियारा, जाव न मच्चु समुल्लियइ // 18 // जह गेहम्मि पलित्ते, कूवं खणियं न सक्कइ को वि ; तह संपत्ते मरणे, धम्मो कह कीरएं जीव ? / // 19 // पत्तम्मि मरणसमए, डज्झम्मि सो अग्गिणा तुमं जीवं? वग्गुरपडिओ व मओ, संवट्टमिउ जह वि पक्खी // 20 // ता जीव ! संपयं चिय, जिणधम्मे उज्जमं तुमं कुणसु ; मा चिन्तामणिसम्म, मणुयत्तं निष्फलं णेसु // 21 // ता मा कुणसु कसाए, इंदियवसगो य मा तु होसु ; . देविंदसाहुमहियं, सिवसुक्खं जेण पाविहिसि // 22 // 54