________________ 476 काव्यसंग्रहः। .. . * मया प्रष्टव्योऽसि प्रथममिति वृन्दावनपरी ! किमाहो राधेति स्मरसि कपणं कर्मबुगसम् // 13 // अये कुचद्रोणीकुहररहमेधिन् ! किमधुना परोक्ष वक्ष्यन्त पशपरमणीदुर्नियतयः। प्रवीणा गोपीनां तव चरणपद्मर्पितमना ... ययौ राधा साधारणसमुचितप्रश्नपदवीम् // 74 // त्वया गोष्ठ गोष्ठीतिलक ! किल चेविस्मृतमिदं न तूर्णं धूमोर्णापतिरपि विधत्ते यदि कंपाम् / अहन्द वृन्दावनकुसुमपालीपरिमलै- ' १रालोकं शोकास्पदमथ कथं नेष्यति सखी। 05 // संक्षेपेणेति भावः विरचितः वर्णितः किल मति शेषः। रानी रंसात् रसमात्रिय अाख्यातव्यं वाच्य तस्य पूर्वरङ्गस ददं नाटक अभिनेयं वस्तु परिकवय अवधारय टण्वित्यर्थः / हे वृन्दावनपते / मया इति प्रथम प्रष्टव्यः असि, कप पम् अत्रयणेन टोनमित्वर्थः तब कयुगलं राधेति नाम किमाहो किमिति सरसि ? // 13 // बने इति / घरे कुश्चमेव द्रोपोकुहरं ट्रोयोविवरं तदेव टई तेन मेधते मङ्गच्छते इति तथोक्तः तत् सम्ब को, अधुना इदानीं परपरमवीनां गोपीनां दुर्नियतयः दुर्भाग्यानि कि वच्चन्ने ? किमपि वनव्या इत्यर्थः, तव चरण पद्म अर्पितमना गोपीनां प्रवीगा श्रेष्ठा राधा अपिरत्वाध्याहार्थः / साधारणस्य सामान्यस्य समुचितः / यः प्रत्रः तस्य पदयीं स्थानम् असाधारबासीति भावः वयो नाप / - सबै रातापि मा न केनापि अधुना दियते इति भावः // 7 // ववेति / मोतिलक ! त्वया रेत यदि इदं गो विसतं किर, बरि मोर्यापतिः समनः अपि तूयं शीघ्र का विधा बकरोति, पप नदा स्त्री राधा वृन्दावने वाः कुम्मान पाखः
