________________ 160 जैनगीता। नाज्ञानिवन्मधुकरैः समताऽत्र वृत्ते, श्रामण्यमुक्तिसहिता सुगुणावलीष्टा / बोधेन युक्त उदयेप्सुरतो मुनीशः , सेव्याः० // 11 // प्राणाः परैः स्वे परिरक्षणीया, मता न तत्रास्ति दयाप्रचारः / प्राणः स्वकोयैरपि जीवरक्षाः, सेव्याः० // 12 // सत्यं परेषां परमं हि तत्त्वं, दयाङ्गिनां जैनमते तु तत्त्वम् / स्वजीवनाशः परहानिमुक्त्यै ( गुरुः ), सेव्याः० // 13 // सत्यं व्यलीकमुदितं ललनादिहेतौ, . रागो द्विषा चात्र पराघबीजम् / त्यजेदलीकं भवभृत्सुरक्षं, सेव्याः० // 14 // विप्रा यथोत्पादमलीकमुक्त्वा, नादत्तमत्र ग्रहणे मनन्ति / इमे पराक्ये तृणमात्र आज्ञां, सेव्याः० // 15 // परे नियोग विधिमार्गमाहु-रिमे विधाऽब्रह्म परित्यजन्ति / तैरश्च-मानुष्य-सुराङ्गजातं, सेव्याः० // 16 // स्वीयं ग्रहं पापमयं परेऽगु-रिमे कृतं कारितमादृतं पुनः / स्वत्वेन वज्यं न परिग्रहत्वं ( स्तुत्याः ), सेव्याः० // 17 // महाव्रतानां परिपूर्णतायै, स्वाध्यायशान्त्योः परिरक्षणाय / त्यजन्ति दोषाकरमन्धभोग, स्तुत्याः० // 18 // उरीकृतानामवनं सुदुष्करं, क्षणे क्षणेऽन्ये यत आत्मभावाः / मत्वेति निस्सङ्गतया व्यहार्षः , स्तुत्याः० // 19 //