Upmitibhav Prapancha Katha Part 01

SR No.: 004358
Original Sutra Author: N/A
Author: Chandrashekharvijay
Publisher: Kamal Prakashan
Total Pages: 306
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 9 MB

Page 296

265 मनुष्यलोके नास्त्यत्र, चित्तं तत्तात ! किश्चन / अनेन यन्त्र दृश्येत, धीमता भाववेदिना // 234 // पञ्चमः पुरुषो वत्स ! केवलो नाम विश्रुतः / निःशेषज्ञेयविस्तारमेष पश्यति सर्वदा // 235 // निर्वृति नगरी यान्ति, ये जना जैनसत्पुरात् / तेषामेव प्रकृत्यैव, नायकः पुरुषोत्तमः // 236 // तदेष पञ्चभिर्वत्स ! वयस्यैः परिवारितः / सद्बोधसचिवो लोके, साक्षादिव दिवाकरः // 237 // प्रकर्षेणोदितं माम ! स सन्तोषमहीपतिः। न दर्शितस्त्वयाऽद्यापि, यत्र मेऽत्यन्तकौतुकम् // 238 // ततस्तन्मातुलेनोक्तं, वत्स ! योऽयं पुरः स्थितः / संयमस्य स विज्ञेयः, सन्तोषो नात्र संशयः // 239 // प्रकर्षेणोक्तं यस्योपरि समायाता, माहामोहादिभूभुजः। विक्षेपेण ससन्तोषो, नैष किं मूलनायकः॥२४०॥ विमर्शेनोदितं वत्स ! नैवायं मूलनायकः / चारित्रधर्मराजस्य, पदातिरिति गृह्यताम् // 241 // शूरो नीतिपरो दक्षः, सन्धिविग्रहवेदकः / तेनैष तन्त्रपालत्वे, नियुक्तो मूलभूभुजा // 242 // संपूर्णबलसामग्रथा, भ्रमतोदामलीलया। अनेन स्पर्शनादीनि, तानि दृष्टानि कुत्रचित् // 24 // ततोऽभिभूय तान्येष, स्वमाहात्म्येन निवृतौ / नयति स्म जनं कश्चिद्वले नैषां महीभुजाम् / / 244 // ततो विज्ञाय वृत्तान्तमेनं ते जनवार्तया / महामोहादिभूपालाश्चलिता रणकाम्यया // 245 // ततस्तैः स्वधिया वत्स ! कल्पितो मूलनायकः / पदातिरपि सन्तोषस्तत्रेदं हन्त कारणम् // 246 // तावन्मानं जनो वेत्ति, यावन्मा किलेक्षते / यतः सितोदरोऽपीह, कृष्णः सोऽभिधीयते // 247 // अनेन स्पर्शनादीनि, निहतानीति वार्तया / अस्योपरि यथा रोषस्तेषां शेषेषु नो तथा // 248 // सन्तोषमुररीकृत्य, ततो विग्रहवाञ्छया / महामोहादयो वत्स ! स्वपुरेभ्यो विनिर्गताः // 249 // चित्तवृत्तिमहाटव्यां, रणमेषामनेकशः / संजातं न च संजातौ, स्फुटौ जयपराजयौ // 250 // यतः-कचिज्जयति सन्तोषस्तन्त्रपालोऽरिसंहतिम् / प्रभवन्ति कचित्तेऽपि, महामोहादिभूभुजः॥२५१॥ एवं च स्थिते-सदा सैन्यद्वयस्यास्य, रुषाऽन्योऽन्यं जिगीषतः। कालो गच्छति पद्माक्ष ! न जाने कि भविष्यति ? // 252 // स एष दर्शितस्तुभ्यं, मया सन्तोषतन्त्रपः / आख्यातश्चास्य वृत्तान्तो, यत्र तेऽत्यन्तकौतुकम् / / 253 // निपि या त्वस्य पार्श्वे पद्माक्षी, दृश्यते वत्स ! बालिका / सा निष्पिपासिता नाम, भार्याऽस्यैव वरानना // 254 // सिता शब्दरूपरसस्पर्शगन्धेषु मुधियां मनः / निस्तृष्णाकं करोत्येषा, रागद्वेषविवर्जितम् / / 255 // लाभालाभे सुखे दुःखे, सुन्दरेऽसुन्दरेऽपि च / तथाऽऽहारादिके जाते, सन्तुष्टि जनयत्यलम् // 256 // तदेवं वत्स ! बुध्यस्व, निर्विकल्पेन चेतसा / चारित्रधर्मराजोऽत्र, नायकः परमार्थतः // 257 // अस्य च-यतिधर्मः सुतो ज्यायान् , गृहिधर्मः कनिष्ठकः / मन्त्री सद्बोधनामायं निविष्टो राज्यचिन्तकः // 258 // महत्तमस्तु विज्ञेयः, सम्यग्दर्शननामकः / सन्तोषस्तन्त्रपालोऽयमेवं वत्सावधारय // 259 // महामोहादयः सर्वे, यथा भुवनतापकाः / तचैते वत्स! विज्ञेया, भुवनाहादकारिणः // 26 // एते हि जगदालम्बा, एते हितविधायकाः। एते समस्तजन्तूनां पारमार्थिकबान्धवाः // 261 // एते निरन्तसंसारसागरोत्तारकारकाः / अनन्ताडादसन्दोहदायका जगतो मताः // 262 // चारित्रधर्मराजाद्याः, सर्वेऽप्येते नरेश्वराः / सुखहेतव एवात्र, सर्वेषामपि देहिनाम् // 263 // तदेते स्वाङ्गिकास्तात ! तावदित्यं मयाऽखिलाः / चारित्रधर्मराजस्य, बान्धवास्ते निवेदिताः // 26 // ये त्वमी वेदिकाऽभ्यर्णे, वर्तन्ते मण्डपस्थिताः / शुभाशयादयस्तात !, तेऽप्यस्यैव पदातयः // 265 // अस्यादेशेन कुर्वन्ति, सुन्दराणि सदा जने / एते कार्याणि भूपाला, निर्मिथ्यममृतोपमाः // 266 // किं च-मनुष्या योषितो डिम्भा, ये लोकाः सुखहेतवः। विवर्तन्ते समस्तास्ते,मध्येऽमीषां महीभुजाम् // 267 //