________________ 6. 93. 36] महाभारत [6. 94. 20 किमुः पाण्डुसुतान्वीरान्ससुहृद्गणबान्धवान् / - अमोचयत्पाण्डुसुतः पर्याप्तं तन्निदर्शनम् // 6 : तस्मादर्हसि गाङ्गेय कृपां कर्तुं मयि प्रभो। द्रवमाणेषु शूरेषु सोदरेषु तथाभिभो। जहि पाण्डुसुतान्वीरान्महेन्द्र इव दानवान् // 36 सूतपुत्रे च राधेये पर्याप्तं तन्निदर्शनम् // 7: पूर्वमुक्तं महाबाहो निहनिष्यामि सोमकान् / / यच्च नः सहितान्सर्वान्विराटनगरे तदा। पाञ्चालान्पाण्डवैः सार्धं करूषांश्चेति भारत // 37 एक एव समुद्यातः पर्याप्तं तन्निदर्शनम् // 8 तद्वचः सत्यमेवास्तु जहि पार्थान्समागतान् / द्रोणं च युधि संरब्धं मां च निर्जित्य संयुगे। सोमकांश्च महेष्वासान्सत्यवाग्भव भारत // 38 कर्णं च त्वां च द्रौणिं च कृपं च सुमहारथम् / : दयया यदि वा राजन्द्वेष्यभावान्मम प्रभो। वासांसि स समादत्त पर्याप्तं तन्निदर्शनम् // 9 : मन्दभाग्यतया वापि मम रक्षसि पाण्डवान् // 39 निवातकवचान्युद्धे वासवेनापि दुर्जयान् / अनुजानीहि समरे कर्णमाहवशोभिनम् / / जितवान्समरे पार्थः पर्याप्तं तन्निदर्शनम् // 1.0 : स जेष्यति रणे पार्थान्ससुहृद्गणबान्धवान् // 40 को हि शक्तो रणे जेतुं पाण्डवं रभसं रणे। एतावदुक्त्वा नृपतिः पुत्रो दुर्योधनस्तव / त्वं तु मोहान्न जानीषे वाच्यावाच्यं सुयोधन // 11: नोवाच वचनं किंचिद्भीष्मं भीमपराक्रमम् / / 41 मुमूर्षुर्हि नरः सर्वान्वृक्षान्पश्यति काश्चनान् / : इति श्रीमहाभारते भीष्मपर्वणि तथा त्वमपि गान्धारे विपरीतानि पश्यसि // 12 - त्रिनवतितमोऽध्यायः // 93 // स्वयं वैरं महत्कृत्वा पाण्डवैः सहसृञ्जयः। युध्यस्व तानद्य रणे पश्यामः पुरुषो भव // 13 : .: संजय उवाच / अहं तु सोमकान्सर्वान्सपाञ्चालान्समागतान् / वाक्शल्यैस्तव पुत्रेण सोऽतिविद्धः पितामहः / / निहनिष्ये नरव्याघ्र वर्जयित्वा शिखण्डिनम् // 14 दुःखेन महताविष्टो नोवाचाप्रियमण्वपि // 1 तैर्वाहं निहतः संख्ये गमिष्ये यमसादनम् / स ध्यात्वा सुचिरं कालं दुःखरोषसमन्वितः। तान्वा निहत्य संग्रामे प्रीतिं दास्यामि वै तव // 15 श्वसमानो यथा नागः प्रणुन्नो वै शलाकया // 2 पूर्वं हि स्त्री समुत्पन्ना शिखण्डी राजवेश्मनि / उद्धृत्य चक्षुषी कोपान्निर्दहन्निव भारत / / वरदानात्पुमाञ्जातः सैषा वै स्त्री शिखण्डिनी॥१६ सदेवासुरगन्धर्व लोकं लोकविदां वरः। तामहं न हनिष्यामि प्राणत्यागेऽपि भारत / अब्रवीत्तव पुत्रं त सामपर्वमिदं वचः // 3 यासौ प्रानिर्मिता धात्रा सैषा वै स्त्री शिखण्डिनी॥ किं नु दुर्योधनैवं मां वाक्शल्यैरुपविध्यसि / सुखं स्वपिहि गान्धारे श्वोऽस्मि कर्ता महारणम् / घटमानं यथाशक्ति कुर्वाणं च तव प्रियम् / यज्जनाः कथयिष्यन्ति यावत्स्थास्यति मेदिनी // 18 जुह्वानं समरे प्राणांस्तवैव हितकाम्यया // 4 एवमुक्तस्तव सुतो निर्जगाम जनेश्वर / यदा तु पाण्डवः शूरः खाण्डवेऽग्निमतर्पयत्। अभिवाद्य गुरुं मूर्धा प्रययौ स्वं निवेशनम् // 19 पराजित्य रणे शक्रं पर्याप्तं तन्निदर्शनम् // 5 आगम्य तु ततो राजा विसृज्य च महाजनम् / यदा च त्वां महाबाहो गन्धर्वैर्हतमोजसा। प्रविवेश ततस्तूर्ण क्षयं शत्रुक्षयंकरः। . - 1286 -