Shantinath Mahakavyam Part 02

SR No.: 004313
Original Sutra Author: N/A
Author: Vijaydarshansuri
Publisher: Nemidarshan Gyanshala
Publication Year: 1966
Total Pages: 288
Language: Sanskrit, Hindi
Classification: Book_Devnagari
File Size: 29 MB

Page 262

मा. विक्वयनसूरीश्वररचितवृत्तिसहिते अष्टमः सर्गः / [ 251 तस्य भावस्तया बलपूर्वकं निगृह्यते स्म वशीक्रियते स्म / शाकिन्यादीन् भूताचाविष्टान् भूतादीश मान्त्रिका मन्त्रप्रयोगादिना वशीकुर्वन्तीति लोके प्रचलितो व्यवहारः / / 202 / / પછી ઘણીજ મંત્રક્રિયાઓમાં નિપુણ ભૂવાઓએ મંડલ બનાવી મંત્ર બલના પ્રભાવે શરુએ નાની જેમ અપ્રિય અવાજ કરતી તે શાકિનીને કાબૂમાં કરિ. ( મંત્ર બોલે રાજાઓ પણ વ્યહ બનાવી સૈન્યબલે ગુસેનાને નિમહ કરે છે. ) રજા पुनरभूद्वपुषाऽपि समाहिता प्रतिकृता खलु तैरपि योगिभिः / कुरुमती किल कालरसन्निकेति भुवि सा अतिमेव ततो गता // 203 // पुनः खल्विति वाक्यालकारे, तैरपि योगिभिः मान्त्रिकैः, प्रतिकृता चिकित्सिता वपुषाऽपि समाहिता स्वस्था अभूत् , सेति पूर्वतः सम्बध्यते / ततः तत्प्रभृत्येव सा कुरुमती, काला रसझा जिह्वा यस्याः सा ताशी, कालजिह्वेति यदनिष्टं भाषितं तथैव सम्पद्यते इति भावः / मुवि लोके श्रुति प्रसिद्धि गता // 203!! તે માંત્રિકે વડે પ્રતીકાર કરીયે છતે તે શરીર સ્વસ્થ થઈ તે કરમતી તેથી કાલછમી (જેના બેલથી અશુભ થાય તેવી ) તરીકે લોકમાં ખ્યાત થઈ. 20 तदसमानविरागभरादियं व्रतमुपेत्य दिवं च तवाङ्गजा / अजनि पुण्यमतेऽम्बरदेवता-स्तत इमां व्यथयन्ति कुकर्मणः // 204 // तेन वाशपूर्वोक्तहेतुना कृतः योऽसमानोऽसाधारणो विरागो निर्वेदस्तद्भरात्तदतिशयात्, व्रतम् संयमम् , पश्चाद्, दिवं स्वर्ग चोपेत्य प्राप्य इयं दृश्यमाना तवाङ्गजा पुत्री कुरुमती जीवः अजनि / पुण्यमते ! धर्मबुद्धे ! ततः दुर्वाक्यमुक्त्वाऽनालोचितं पूर्वभवे इति तजन्यं कुकर्मणः हेतोः, अम्बरदेवताः आकाशचारिण्यः देवताः इमा व्यथयन्ति पीडयन्ति, दुष्कृतिहि देवता कोपभाजनं भवतीति भावः // 204 // તેની અપ્રતિમ અપ્રીતિને કારણે દીક્ષા લઈ સ્વર્ગ ગઈ ને તમારી પુત્રી થઈ માટે પુણ્ય નહિં હેવાથી તે કુકર્મના કારણે આકાશના દેવ આને પડી છે. ર૦જા ___ननु तर्हि ता इवानों कथमपसृता इति चेत्तत्राहमम समीक्षणतोऽप्यपहाय तास्तव सुतां प्रपलायिषताधुना / सहजवैरभरादितचेतसामपि न वैरकथा दृशि विद्वताम् // 205 // अधुना, मम समीक्षणतः अपि अवलोकनमात्रेणेव तव सुतामपहाय त्यक्त्वा ताः देवताः प्रपलायिषत दूरंगताः, तदेव हेतूक्त्या समर्थयति-विद् ज्ञानं तद्वतां ज्ञानिनां दृशि चक्षुषि, लक्षणया पक्षर्गोचरे विषये, सहजेन जातिनिबद्धेन वैरभरेण विरोधातिशयेन अर्दितचेतसां व्यथितचित्चाना मपि, किं पुनः कृत्रिमविरोधिनामित्यपेरर्थः / विरोधो हि प्रथमं निजचेतःपीडायै एव भवतीति