________________ चरितम् ] लघुत्रिषष्टिशलाकापुरुषचरितम् [ 291 कठोऽतिहठवाँस्तप्त्वा तपोऽगादासुरं भवम् / मेघमाली नभोमार्गविहिताम्बुददुस्तमाः // 325 / / उद्यानमध्यगे जैनविहारेऽन्येधुरागमत् / विभुर्विभूत्या तवाहतप्रतिमाः प्रणनाम सः // 326 // श्रीनेमिजिनजन्यादिचरितं परितः स्फुरत् / __भित्तौ चित्रितमुद्वीक्ष्य भगवानित्यचिन्तयत् // 327 // विवेकः श्रीनेमिनाम्नः सातिरेको वयःस्थितौ / अल्पीयस्यामनल्पोऽभूद् यतस्तत्याज राजताम् // 328 // ध्यात्वेति व्रतबुद्धयाऽर्हनारेभे दानमुत्तमम् / सांवत्सरिकमुद्दिश्याऽथिनो यादृच्छिकार्पणात् // 329 // लोकान्तिकसुराः सर्वेऽप्येत्य सारस्वतादयः / समयं कथयामासुव्रतस्याचारचञ्चवः // 330 // हिरण्यकोटिमेकां च लक्षानष्टावदाज्जिनः / सूर्योदयात् प्रतिदिनं मोदितास्तेन मार्गणाः // 331 // अष्टाशीतिस्वर्णकोटयोऽशीतिप्रमितलक्षयुक् / कोटीशतत्रयं वर्षावधिदानादभूद् विभोः // 332 // अच्युतेन्द्रादयः सर्वेऽपीन्द्रा देवाश्चतुर्विधाः / दीक्षाकल्याणकेऽभ्येयुः स्वस्वभूत्या समाहिताः // 333 // . अभिषिच्य प्रभुं तीर्थाम्भोभिः शोभितभूषणैः / सत्कृत्य नृत्यगीताद्यैरालिप्य हरिचन्दनैः // 334 // विशालां शिबिका स्वामिपूतां भूतां सुराऽसुरैः / / नरा उत्पाटयामासुर्यावत् तावत् प्रमोदतः // 335 // . शक्रेशानाधिपौ बाहां दधतुश्वोपरिस्थिताम् / * अधःस्थितां तां च बलिश्चमरेन्द्रस्तदोहिवान् // 336 // जगत्त्रयेऽपि तन्नासीदाश्चर्य प्रेक्षणादिकम् / __ जिने. दीक्षां प्रपेदाने तदा नाऽभूद् भुवस्तले // 337 // शक्रेण निहितं स्कन्धे देवदूष्यं दधत् प्रभुः / - दीक्षां जग्राह पोषस्य कृष्णैकादशिकादिने // 338 //
