________________ चरितम् ] लघुत्रिषष्टिशलाकापुरुषचरितम् बलस्य लाङ्गलादीनि हरेः शङ्खमुखानि च / रत्नानि ददिरे देवाः सेवाहेवाकिनो हरेः / / 31 / / अविरामं चरेमाते तो मिथः प्रणयाशयात् / नारदस्तदलमलं तुष्टुवे मध्यपर्षदि // 32 // प्रतिविष्णुस्तदैत्याह बलीयानास्ति मत्परः / मत्तेजसा यत् त्रिदिवं वश्यं देवा वशीकृताः // 33 // ततः स नारदोऽप्यूचे विस्मयो न धरातले / विनयान्न यतो भाग्याद् भवन्त्यत्राधिकाऽधिका // 34 // साम्प्रतं प्रतिविष्णुस्त्वं विष्णोस्त्वत्तोऽधिकं बलम् / पुरुषोत्तमनामाऽस्ति विष्णु ताऽस्य सुप्रभः // 35 // मधुः सिन्धुरवन्मत्तस्तं जेतुं प्रचचाल च / चलाचलां सा चलां स्वामचलां विदधदलैः // 36 // जेष्याम्येनं यमगृहं नेष्यामि सह सुप्रभम् / / इति मानात् स्वसीमानमाप्तं मत्वा हरिजंगौ // 37 // कोऽयं वराकः काको वा स्वपक्षबलतश्चलन् / आयातोऽस्ति तदा कुर्वे शरैरेवाऽपसारणम् // 38 // नास्य प्रजानुरागः स्याद् बहुशः परसेविनः / यथा मूले तथा यूथे रतिमाचरति स्म सः // 39 // ततः सम्मुखमागत्य संख्यावान् संख्यमादधौ / - जायमाने रणे नित्यं सामन्तानां क्षयोऽभवत् // 40 // ततोऽन्योन्यं प्रतिहरिहरिश्च समरोदुरौ। शराशरि प्रकुर्वाणौ ग्रुषद्भिरपि शङ्कितौ // 41 // चापघातं वितन्वानौ धुनानौ धन्वदुर्द्धरम् / / भूकम्पान्नगराद् भीत्यै शब्दान्नाशाय भूस्पृशाम् // 42 // चक्रे क्षीणे. युधा चक्रं मुमोच हरिमृत्यवे / उरस्ताडनमाधाय ततस्तस्थौ हरेः करे // 43 // मूळयां तु हरेः सोमः सुप्रभश्चिन्तयातुरौ / प्रयत्नं चक्रतुर्योदुमधुना मधुना सह // 44 // हरिरुत्थाय तस्थौ च चक्रेण तच्छिरोऽलुनात् / जातस्तुर्योऽर्धचक्रीति दिव्या गीर्वृष्टिरप्यभूत् // 45 //
