________________ 176 पाइअविनाणकहा-२ पइक्खणं सव्वजणसमक्खं मम निंदं तिरक्कारं च विहेमाणे मुणिणो सुणेमि, तह वि तेहिं गेहं चइत्तुं न सत्ता, पच्चुय वुझिं पाविउकामा विव वसामि। एगेण पुणो कुसलेण पुण्णाणुबंधिबंधेण मं बंधणम्मि पाडेइरे, जस्स बलेण जम्मजम्मणमि तेसिं मम दासत्तणं करणिज्जं आवडेइ / पइचरणनासं निहाणं दाविंतीए सव्वओ समंताओ वुड्ढीए वुड्ढमाणीए निवसणीयं हवेइ / तेसिं किं पि पडिकूलं काउं न सत्ता / पज्जंते पुणो मम विगोवित्ता गरिहिऊणं तिणव्व चिच्चा निव्वुइपुरि जंति / एरिसे तहाविहे जिणसासणुवासगे भव्वजीवे मोत्तूणं सव्वे वि संसारिणो जीवा मम किंकरा विजंति / ताणं अहं सहस्सखुत्तो दुक्खाई देमि, तहवि मम चरणुवासणं पीइं च न छड्डेइरे / ममत्थं तव-जव-काय-किलेसाईहिं पावाणुबन्धिपुण्णं कुणेइरे / परंतु अहं ताणं सव्वओ वुद्धिं दंसिऊणं निरयवासंमि तिरिएसु वा पाडेमि / ते वि य तिरियगइगया मं आवरित्ता निहाणाइं सेवेइरे, जे केयण अन्नाणकट्ठबलेण देवेसुं उप्पज्जंते ते वि परकेरभूमिगयं ममञ्चयरूवं दव्वं आसज्ज निक्कारणं तत्थञ्चिय चिढेइरे / लोगाणं मट्टियं कोइलरूवेण' वा दंसेइरे / तम्हा हे भगवइ ! सरस्सइ ! सव्वसंसारीणं अहोणिसं मम संपत्तीए महत्ताणं गणिज्जए / केवलं एगे केयण मोक्खत्थिणो जे मणूसा तुम्ह उवासणंमि रया ते च्चिय तुव महत्तणं गणेइरे / . एवं लच्छीए वुत्तं सोञ्चा सरस्सई आह-'बहिणि ! एगं तु तव महादूसणं जं अप्पसेवगे जणे मणूसभवाईसुं विहवाई दाउणं सुहं च दाविऊणं निरयंमि पाडेसि / अप्पणो अस्सियाणं तु समुद्धरणं चेव महंताणं जुत्तं' एवं सोच्चा लच्छी आह “बहिणि ! विउसी होऊणं सुयजडत्तणं किं पयडेसि ? केवलं हं निरयंमि न पाडेमि, किंतु मोहरायपेरियाइं इंदियविसयअन्नाण-वसण-कामभोगाईणि निरएसुं पाडिंति' / मम बलेण उ विवेगमइसालिणो परमपयसाहणं किच्चा बहवो सञ्चिदाणंदसरूवं पत्ता सुणिज्जति / सत्थे वि 'कणगाओ मुत्ति' त्ति गिज्जाए / एवं तु तुम्ह पत्तीए महाबलरेहिरा सुयकेवलिणो वि मोहरया-पउत्त-पमायायरणेण अणंतजीवा तिरियगईसु परिभेमेइरे, तं तु तव दूसणं कि न' इच्चेवं सिरिदेवीवयणं सोच्चा ईसिं हसिऊणं वाणीदेवी आह-'बहिणि ! एगं विवायभंजगं तुव ममं च महत्तणपोसगं वयणं वएमि, तं सुणसु-जेसिं केसिं च अम्हाणं पत्तीए वि महापुरिससमागमो विवेगलोयणलाहो सिरिजिणसासणरयणसंपत्ती य हवेइरे ते तिवग्गसाहणपुव्वगं परमाणंदपयं पावेइरे / उत्तं च जइ जिणसासणरयणं, विवेगनेत्ता य कंमि हि भवंमि / पावंता तंमि तया, कल्लाणमवस्सयं हुतं / / 5 / / एवं ताणं विवाए भग्गे उभे वि सट्ठाणं गया / उवएसो इह वाणी सिरिदेवी-विवायनिण्णयकरिं सुबोहकहं / सोचा भव्वा तुम्हे, होह सयायारतल्लिच्छा / / 6 / / लच्छीसरस्सईदेवीणं संवायम्मि अठुत्तरसययमी कहा समत्ता / / 108 / / -धण्णकुमारचरियाओ 1. कोलासारूपेण / / 2. आश्रितानाम् / /