________________ 104 पाइअविनाणकहा-१ –'अज्ज सव्वं मत्थयं मुंडेहि' / सो वि दिवाकित्ती हत्थलहत्तणेण सोहणयरं मउययरं मुंडणं काही, करफासणेण सिरं फासिऊण भणेइ-'सुंदरयमं मुंडणकम्मं मए कयं ' तओ परिणामं अवियारित्ता हरिसेण सेट्ठिणो मुंडिअसिरंसि टक्कोरं देइ / अंतो रूसिओ वि सेट्ठी पञ्चुप्पण्णमई किं पि चिंतिण दुण्णि रूवगाई अप्पेइ / पुव्वं तु पइमुंडणं तस्स दुवालस आणगाई दिंतेण तेण वि अहुणा दीहदंसित्तणेण अहियं दिण्णं / पहाविएण चिंतियं-"मुंडिअसिरंमि टक्कोरदाणेण अहियं धणं लब्भइ, अहो ! टक्कोरदाणस्स अणुवमो पहावो / / ___ एसो च्चिय धणुवज्जणस्स उवाओ सम्मं / एवं वियारंतं केसकम्मत्थं नयरम्मि भमंतं तं दिवाकित्तिं एगो रायसुहडो मुंडणत्थं बोल्लावेइ / सो तस्स मुंडणकम्मं सुट्टत्तेण कुणेइ / कए समाणे अहिगलाहत्थं मुंडिअमत्थए टक्कोरं देइ / आसु रूसिओ सो कडिपट्टाओ छुरियं निक्कासिऊण तं ण्हाविअं भूमीए पाडिऊण तस्स उरत्थले चडिउआण घायं कत्तुं लग्गो / तया सो कंपमाणो हत्थे मुंजिऊणं 'हे दीणदयाल ! असरणो तव सरणमुवागओ, पुणो नेवं करिस्सं, मं मुंच मुंच त्ति जंपतो थिओ' / लोगा वि बहुणो तत्थ मिलिआ, तेहिं बलाओ मुंचाविओ / मरणभयाओ विमुत्तस्स दुयं गच्छंतस्स तस्स मग्गे सो सेट्ठिवरो मिलिओ / भयदवंतं तं देखिऊण पुच्छेइ-'भो! किं अज्ज जायं?' / सो कहेइ-“अज्ज मच्चुमुहाओ निग्गओ, जओ मए अज्ज तुम्हाणां मुंडिअसिरंसि टक्कोरे कए अहिगं दव्वं लद्धं, तओ मए जाणिअंधणज्जणे एसो सोहणुवाउ त्ति निण्णेइत्ता रायसुहडमत्थए मुंडिए समाणे टक्कोरे य दिण्णे, आसु रुट्ठो सो छुरिं कड्डिऊण मं भूमीए पाडित्ता वच्छत्थले चडित्ता जाव पहरिउंलग्गो ताव जणेहिं तम्हा हं उम्मोइओ, तओ भयाओ थरथरंतो तुम्हाणं मिलिओ" / सेट्ठी वि कहेइ-“वाणिअस्स उवहारो कया वि हियगरो न होज्जा, तस्स दाणम्मि वि भेओ भवे, पंचजणमज्झे पुच्छणिज्जो माणणीओ य अहं होमि, अण्णह तं तु निरत्थयं सिया / अओ हे पहाविअ ! वइसस्स दाणंमि वि रहस्सं होज्जा, जओ वणिओ कया वि निरत्थयं न देइ त्ति / / उवएसो वणिणो अत्थदाणेण, नाविअस्स हु दुद्दसं / नया तव्ववहारंमि, सावहाणो सया भवे / / 43 / / अवियारियकज्जम्मि ण्हाविअस्स तेयालीसइमी कहा समत्ता / / 43 / / गुजरभासाकहाए 1. भयद्रुवन्तम् / /