________________
आगम
(४२)
“दशवैकालिक”- मूलसूत्र-३ (मूलं+नियुक्ति:+भाष्य +वृत्ति:) अध्ययनं [२], उद्देशक [-], मूलं [-1 / गाथा ||२|| नियुक्ति: [१७७], भाष्यं [४...] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित.....आगमसूत्र-[४२], मूल सूत्र-[३] “दशवैकालिक” मूलं एवं हरिभद्रसूरि-विरचिता वृत्ति:
प्रत
सूत्रांक/
*
गाथांक ||२||
दीप अनुक्रम
सण्णाएवि पंच सयाणि, एवमेयाणि चीसं गमसयाणि ण करेमि अमुश्त्रमाणेण लद्धाणि, एवं ण कारवेमित्ति वीसं सयाणि, करतंपि अन्नं न समणुजाणामित्ति वीसं सयाणि, एवमेयाणि छ सहस्साणि कार्य अमुचमाणेण लद्धाणि, एवं वायाएवि छ सहस्साणि, एवं मणेणवि छ सहस्साणि । एवमेतेन प्रकारेण शीलाङ्गसहस्राणामष्टादशकस्य निष्पत्तिर्भवतीति गाथार्थः ॥ १७७॥ न केवलमयमधिकृतसूत्रोक्तः उक्तवच्छ्रामण्याकरजणादश्रमणः किन्वाजीविकादिभयप्रवजितः संक्लिष्टचित्तो द्रव्यक्रियां कुर्वन्नप्यश्रमण एव-अस्याग्येव, कथम्?, यत आह सूत्रकारः
वस्थगंधमलंकारं, इत्थीओ सयणाणि य । अच्छंदा जे न भुंजंति, न से चाइत्ति वुच्चइ ॥२॥ अस्य व्याख्या-'वनगन्धालङ्कारानिति, अब वस्त्राणि-चीनांशुकादीनि गन्धा:-कोष्ठपुटादयः अलङ्काराः -कटकादयः, अनुस्वारोऽलाक्षणिकः, स्त्रियोऽनेकप्रकाराः, 'शयनानि' पर्यडूकादीनि, चशब्द आसनाद्यनुक्तसमुच्चयार्थः, एतानि वस्त्रादीनि किम् ?, 'अच्छन्दाः अखवशा ये केचन 'न भुञ्जते' नासेवन्ते, किं बहुवचनोदेशेऽप्येकवचननिर्देशः?, विचित्रत्वात्सूत्रगतेर्विपर्ययश्च भवत्येवेतिकृत्वा, आह–'नासी त्यागीत्युच्यते सुबन्धुवन्नासी श्रमण इति सूत्रार्थः ॥२॥ कः पुनः सुबन्धुरिति?, अत्र कथानकम्-जया दो चंदगुत्तेण
पच शसानि, एवमेतानि विंशतिर्गमशतानि न परोमीति अमुभता लब्धानि, एवं न कारयामीति विवातिः शतानि, कुर्वन्तमप्यन्यं न समनुज्ञानामीति विशतिः शतानि, एवमेतानि पद सहसागि कायममुखता लब्धानि, एवं वाचाऽपि षद् सहस्राणि, एवं मनसाऽपि पर सबलानि यदा नन्दचन्द्रगुप्तेन
७]
दश. १६
~ 184~
