________________
आगम
(४२)
“दशवैकालिक”- मूलसूत्र-३ (मूलं+नियुक्ति:+|भाष्य|+वृत्ति:) अध्ययनं [१], उद्देशक [-], मूलं -] / गाथा ||१|| नियुक्ति: [८८], भाष्यं [-] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित......आगमसूत्र-[४२], मूल सूत्र-[३] “दशवैकालिक” मूलं एवं हरिभद्रसूरि-विरचिता वृत्ति:
प्रत
सूत्रांक/
गाथांक
CANCY
भणियं चणेण-मम जइ सगडं हियं तो मे इयाणिं तप्पणादुयालियं सोवयार दवावेहि, एवं होत्ति, घरं जीओ, महिला संदिट्ठा, अलंकियविभूसिया परमेण विणएण एअस्स तप्पणादुयालियं देहि, सा वयणसमं उचट्ठिया, तओ सो सागडिओ भणति-मम अंगुली छिन्ना, इमा चीरेणावेढिया, ण सक्केमि उड्डयालेऊ, तुमं| अदुयालि देहि, अदुआलिया तेण हत्येण गहिया, गामं तेण संपढिओ, लोगस्स य कहेर-जहा मए सतित्तिरीगेण सगडेण गहिया तप्पणानुयालिया, ताहे तेण धुत्तेण सगडं विसज्जियं, तं च पसाएऊण भज्जा णियत्तिया । एस पुण लूसओ चेव कहाणयवसेण भणिओ। एस लोइओ, लोगुत्तरेऽवि चरणकरणाणुयोगे कुस्सुतिभावियस्स तस्स तहा बंसगो पउज्जति जहा संमं पडिवजह । दव्वाणुओगे पुण कुप्पाचयणिओ |चोइजा-जहा जइ जिणपणीए मग्गे अस्थि जीवो अत्थि घडो, अस्थित्तं जीवेऽपि घडेवि, दोसु अविसेसेण|
भणितं चानेन मम यदि शफट हतं तदा मामिदानी मध्यमानसन्तुकं सोपचार दापय, एवं भवस्थिति, गृहं नीता, महिला संदिष्टा, असंतविभूषिता परमेण विनयेनेती मध्यमानसक्तुकं देहि, सा वचनसममुपस्थिता, ततः स शाकटिको भणति-ममाहुली छिना, इयं चीवरेणावेष्टिता, न शक्नोमि मथितूं, त्यं मथायित्वा देहि, मथिका तेन एस्तेन गृहीता, प्रार्म तथा समं (याममाण) प्रस्थितः, लोकाय च कथयति-यथा मया सतित्तिरिकेण शकटेन गृहीता सक्तुमक्षिका, तदा तेन धूर्तेन शकट
वितंच प्रसाद्य भार्या निर्तिता, एष धुनषका एवं कथानकवशेन भाणितः । एष लौकिका, लोकोत्तरेऽपि चरणकरणानुयोगे कुश्रुतिभावितस्य तस्य तथा व्यसका प्रयुज्यते यथा सम्यक् प्रतिपद्यते । द्रव्यानुयोगे पुनः कुप्रावचनिका चोदयेत् यथा यदि जिनप्रणीते मार्गेऽस्ति जीवः अस्ति घटः, अस्तित्वं जीवेऽपि घटेऽपि, दूयोरप्यविशेषेण,
दीप अनुक्रम
[१]
~122~