________________
आगम
“दशवैकालिक”- मूलसूत्र-३ (मूलं+नियुक्ति:+|भाष्य|+वृत्ति:) अध्ययनं [१], उद्देशक [-], मूलं -1 / गाथा ||१|| नियुक्ति: [७६], भाष्यं [-]
(४२)
प्रत
सूत्रांक/
गाथांक
सप्पो य तेणंतरेण आगच्छइ, पव्वत्तिणीए य हस्थो लंबमाणो तीए उपाडिओ, पडिवुद्धा य अनचंदणा, पुच्छिया-किमेयं ?, सा भणइ-दीहजाइओ, कहं तुम जाणसि? किं कोइ अतिसओ? आमंति, पटियाइ अप्पडिवाइत्ति पुच्छिया सा भणइ-अप्पडिवाइत्ति, तओ खामिया । लोगलोगुत्तरसाहरणमेयं । एवं पमायतो सीसो उवालंभेयन्वोत्ति । उदाहरणदेशता पूर्ववद्योजनीयेति । एवं तावचरणकरणानुयोगमधिकृत्य व्याख्यातमुपालम्भद्वारम्, अधुना द्रव्यानुयोगमधिकृत्य व्याख्यायते-नास्तिकवायपि चार्वाकोऽपि जीवनास्तित्वप्रतिपादक इत्यर्थः एवं 'वक्तव्यः' अभिधातव्या-'नास्ति' न विद्यते, कः ? प्रकरणाजीव इति, एवंभूतं 'कुविज्ञान' जीवसत्ताप्रतिषेधावभासीत्यर्थः, आत्माऽभावे सति न युक्तम्, आत्मधर्मवाद ज्ञानस्येति भावना, भूत
धर्मता पुनरस्य धयननुरूपत्वादेव न युक्ता, तत्समुदायकार्यताऽपि प्रत्येकं भावाभावविकल्पद्वारेण तिरस्कपार्सव्येति गाथार्थः ॥ अमुवेवार्थ समर्थयन्नाह
अस्थिति जा वियका अहवा नत्यित्ति जं कुविन्नाणं । अञ्चताभावे पोग्गलस्स एवं चि न जुत्तं ।। ७७ ।। व्याख्या-अस्ति जीव इति एवंभूता या वितर्काऽथवा 'नास्ति' न विद्यत इति एवंभूतं यत्कुविज्ञानं
१सर्पब तेनान्तरेण (मार्गेण मध्येन वा) आगच्छति, प्रवर्त्तिन्याश्च हस्तो लम्बमानसायोत्पारिता, प्रतिबुद्धाचार्यचन्दना, पृटा फिमेतत् , सा भणतिदीर्घजातीयः, कथं वं जानाति ! किनियतिषायः। भोमिति, प्रतिकात्यप्रतिपाती चेति पूटा सा भणति-अप्रतिपातीति, यतः क्षामिता । लोकलोकोपूसरसाधारणमेतत् , एवं प्रमाद्यन् शिष्य उपालम्भनीय इति. २ यमुपसहरमाह.प्र.
दीप अनुक्रम
[१]
~ 102~