________________
आगम
“संस्तारक” - प्रकीर्णकसूत्र-६ (मूलं+संस्कृतछाया)
---------- मूलं [९४]----
(२९)
५ तंदुल- चारिके
आहार
॥ ५९॥
प्रत सूत्रांक ||९४||
क्षामण ममत्वत्यायः
दुक्खं तं अणुचित अणन्नमणो ॥ ९४ ॥ ६८० ॥ नरएसु वेअणाओ अणोवमाओ असायबहुलाओ । काय- निमित्तं पत्तो अर्णतखुत्तो पहुविहाओ॥९५ ॥ ६८१॥ देवसे मणुअसे पराभिओगत्तर्ण उवगएणं । दुक्खपरिकिलेसकरी अणंतखुसो समणभूओ ॥१६॥ ६८२ ॥ तिरिअगई अणुपत्तो भीममहावेअणा अणोअरपा (पारा)। जम्मणमरणऽरहहे अर्णतखुत्तो परिभमिओ ॥ १७॥ ६८३ ।। सुविहिन! अईयकाले अर्णतकालं| तु आगपगएणं । जम्मणमरणमणतं अणंतखुत्तो समणुभूओ ॥ ९८॥ ६८४ ॥ नस्थि भयं मरणसमं जम्मणसरिसं न विजए दुक्खं । जम्मणमरणार्यकं छिंद ममत्तं सरीराओ॥ ९९ ॥ ६८५ ॥ अन्नं इमं सरीरं अनो जीवत्ति निच्छयमईओ । दुक्खपरिकिलेसकरं छिंद ममत्तं०॥१०॥ ६८६ ॥ जावंति केइ दुक्खा सारीरा माणसा व संसारे । पत्तो अणंतखुत्तो कायस्स ममत्तदोसेणं ॥ १०१॥ ६८७॥ तम्हा सरीरमाई सम्भितर
गरयोर्मानुष्यदेवरवयोर्षसता । यत् प्राप्त सुखदुःखं तदनुचिन्तयत्यनन्यमनाः ॥ ९४ ॥ नरकेषु वेदना अनुपमा अमातबहुलाः । कायनिमित्तं प्राप्तोऽनन्तकृत्वो बहुविधाः ।। ५५ ॥ देवत्वे मनुजत्वे पराभियोगरवमुपगतेन । दुःखपरिलेशकरीरनन्तकृत्वः समनुभूतवान् ॥ ९॥ तिर्यग्गतिमनुपातो भीमा महावेदना अनुत्ताराः । जन्ममरणारघट्टेऽनन्तकृत्वो(वेदयन ) परिभ्रान्तः ॥ १७॥ सुविहित ! अतीतकालेऽनन्तकालं तु गतागताभ्यां । जन्ममरणमनन्तमनन्तकृत्वः समनुभूतवान् ।। ९८ ॥ नालि भवं मरणसमं जन्मसदृशं न विद्यते दुःखम् । जन्ममरणातवं छिन्द्धि ममत्वं शरीरान् ॥ ९९ ॥ अन्यदिदं शरीरमन्यो जीव इति निश्चयमतिकः । दुःखपरिक्लेशकरं हिन्द्धि ममत्वं शरीरात् १०० ।। यावन्ति कानिचिद् दुःखानि शारीराणि मानसानि वा संसारे । प्रासोऽनन्तकृत्वः कावस्य ममत्वदोपेण ॥ १०१॥ तम्मात्
दीप
अनुक्रम
AMANANR4
[९४]
॥५९॥
अन्यत्व, संसार आदि भावना वर्णयते
~16~
