________________
७०३
बलदेवमुणिगोयरसंखोभविहाणपव्वं-११५/१-२३ जंपन्ति नायरजणा, भयवं ! गेण्हह इमं सुपरिसुद्धं ।आहारं चिय परमं, नाणारसगुणसमाउत्तं ॥१२॥ दढ-कढिणदप्पिएहि, भिक्खादाणुज्जएहिं एएहि । पाडिज्जन्ति अणेया, भायणहत्था तुरन्तेहिं ॥१३॥ एवं तत्थ पुरजणे, संजाए कलयलारवे महए । हत्थी अलाणथम्भे, भंतूण विणिग्गया बहवे ॥१४॥ गलरज्जुया य तुरया, तोडेऊणं पलायणुज्जुत्ता । जाया खर-करहा विय, महिस-बइल्ला य भयभीया ॥१५॥ तंजणवयस्स सइं, पडिणन्दी नरवई सुणेऊणं । पेसेइ निययभिच्चे, कीस इमं आउलं नयरं? ॥१६॥ परिमुणियकारणेहिं, सिट्टे भिच्चेहि नरवई ताहे। पेसेइ पवरसुहडे, आणह एवं महासमणं ॥१७॥ गन्तूण ते वि सुहडा, भणन्ति तं मुणिवरं कयपणामा । विनवइ अम्ह सामी, तस्स घरं गम्मए भयवं ! ॥१८॥ तस्स घरम्मि महामुणि!, सहावमुवकप्पियं वराहारं । गेण्हसु निराउलमणा, एहि पसायं कुणसु अहं ॥१९॥ एव भणियं सुणेउं, सव्वाओ तत्थ पउरनारीओ।भिक्खा समुज्जयाओ, दाउं सुपसन्नभावाओ ॥२०॥ रायपुरिसेहिं ताओ, सिग्धं अवसारियाउ जुवईओ । ताहे सुदुम्मणाओ, तक्खणमेत्तेण जायाओ ॥२१॥ उवयारछलेणेवं, नाऊण य अन्तराइयं ताहे । जाओ विपराहुत्तो, महामुणी वच्चइ पहेणं ॥२२॥ पविस महारण्णं, संवेगपरायणो विसुद्धप्पा । जुगमित्तंतरदिट्ठी, मयमोहविवज्जिओ सया विमलमणो ॥२३॥
॥इइ पउमचरिए गोयरसंखोभविहाणं नाम पञ्चदसुत्तरसयं पव्वं समत्तं ॥ जल्पन्ति नागरजना भगवन् ! गृहाण सुपरिशुद्धम् । आहारमेव परमं नानारसगुणसमायुतम् ॥१२॥ दृढकठिनदर्पितै भिक्षादानोद्यतैरेतैः । पातयन्तेऽनेका भाजनहस्तास्त्वरमाणभिः ॥१३॥ एवं तत्र पुर्जने संजाते कलकलारावे महति । हस्तिन आलानस्तम्भान् भक्त्वा विनिर्गता बहवः ॥१४॥ गलरज्जुकाश्च तुरगास्त्रोटयित्वा पलायनोद्यताः । जाता खरकरभा अपि च महिष-बलीवर्दाश्च भयभीताः ॥१५॥ तज्जनपदस्य शब्द प्रतिनन्दीनरपतिः श्रुत्वा । प्रेषयति निजभृत्यान् कथमिदमाकुलं नगरम् ? ॥१६।। परिमुणितकारणैः शिष्टे भृत्यै नरपतिस्तदा । प्रेषयति वरसुभटानानयैनं महाश्रमणम् ॥१७॥ गत्वा तेऽपि सुभटा भणन्ति तं मुनिवरं कृतप्रणामाः । विज्ञापयत्यस्मत्स्वामी तस्य गृहं गम्यते भगवन् ॥१८॥ तस्य गृहे महामुने ! स्वभावमुपकल्पितं वराहारम् । गृहाण निराकुलमना एहि प्रसादं कुर्वस्माकम् ॥१९॥ एवं भणितं श्रुत्वा सर्वास्तत्र पौरनार्यः । भिक्षां समुद्यता दातुं सुप्रसन्नभावाः ॥२०॥ राजपुरुषैस्ताः शीघ्रमपसार्य युवतयः । तदा सुदुर्मनसस्तत्क्षणमेव जाताः ॥२१॥ उपकारच्छलेनैवं ज्ञात्वा चान्तरायिकं तदा । जातो विपराभिमुखो महामुनिव्रजति पथा ॥२२॥ प्रविशति महारण्यं संवेगपरायणो विशुद्धात्मा । युगमात्रान्तर्दृष्टि र्मदमोहविवर्जितः सदा विमलमनाः ॥२३।।
॥इति पद्मचरिते गोचरसंक्षोभविधानं नाम पञ्चदशोत्तरशतं पर्व समाप्तम् ॥
•न्ति णाह ! भयवं ! गिण्ह इमं सव्वदोसपरि०-प्रत्य० । २. महाजस ! सहावउव०-प्रत्य० । ३. सव्वत्तो त०-प्रत्य० । ४. ०इ पहेणं-प्रत्य० । ५. तवसिरिंजियदेहो, सुरनरखइनमियचरणजुओ। पविसरइ महारणं, मयमोह०-मु०, उक्कण्ठाउलहिययं, सव्वं काऊण जणवयं सुपुरिसो। पविसरइ महारण्णं, मयमोह०-प्रत्य० । ६. पाठान्तरस्य छाया - तप:श्रीरज्झितदेहः सुरनरपतिनमितचरणयुगः । प्रविशति महारण्यं मदमोहविवर्जितः सदा विमलमनाः ॥
Jain Education Interational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org