________________
६८२
पउमचरियं तं एव अणुहवेडं, नरयतिरिक्खेसु दारुणं दुक्खं । कह पुण जाणन्तो हं, करेमि महिलासु सह नेहं ॥३९॥ संसारम्मि अणन्ते, भीओ हं जाइयव्व-मरणाणं । संपइ लएमि दिक्खं, मरिसह मे अविणयं सव्वं ॥४०॥ मेरुं पिव थिरगरुयं, हिययं नाऊण तस्स महिलाओ । ताहे कुणन्ति परमं, अक्वन्दं लोलनयणाओ ॥४१॥ आसासिऊण धीरो, जुवईओ ठाविउं सुयं रज्जे । निष्फिडइ विमाणाओ, विज्जाहरसुहडपरिकिण्णो ॥४२॥ आरुहिय पुरिसजाणं, नाणाविहरयणकिरणपज्जलियं । संपत्थिओ कमेणं, उज्जाणत्थं जिणाययणं ॥४३॥ काऊणं वन्दणयं, जिणभवणे साहवं सुहनिविटुं । नामेण धम्मरयणं, तं पणमइ मारुई तुट्ठो ॥४४॥ काऊण य किइकम्मं, हणुवो तो भणइ मुणिवरं एत्तो । भयवं ! होहि गुरू मे, विहेहि संखेवओ दिक्खं ॥४५॥ अणुमन्निओ गुरूणं, ताहे मउडं सकुण्डलाहरणं । देइ सुयस्स नरिन्दो, संजममग्गे कउच्छाहो ॥४६॥ परिचत्तकामभोगो, कुणइ सिरे मारुई तओ लोयं । हणुवन्तो पव्वइओ, पासे मुणिधम्मरयणस्स ॥४७॥ पन्नासा सत्त सया, संवेगपरायणा य नरवइणो । पव्वइया खायजसा, चारणसमणं पणमिऊणं ॥४८॥ हणुयस्स महिलियाओ, सव्वाओ दइयसोगदुहियाओ।लच्छीमईए सयासे, जायाओ चेव समणीओ ॥४९॥
सिरिसेलो कम्मवणं,सव्वं झाणाणलेण दहिऊण तओ।
केवललद्धाइसओ, संपत्तो विमलनिम्मलं परमपयं ॥५०॥ ॥ इइ पउमचरिए हणुवनिव्वाणगमणं नाम अट्टत्तरसयं पव्वं समत्तं ॥
तदेवमनुभूय नरकतिर्यक्षु दारुणं दुःखम् । कथंपुन निन्नहं करोमि महिलाभिः सह स्नेहम् ॥३९॥ संसारे ऽनन्ते भीतोऽहं जातिमरणेभ्यः । संप्रति लामि दिक्षां मष्ट मे ऽविनयं सर्वम ॥४०॥ मेरुरिव स्थिरगुरुकं हृदयं ज्ञात्वा तस्य महिलाः । तदा कुर्वन्ति परममाक्रन्दं लोलनयनाः ॥४१॥ आश्वास्य धीरो युवती: स्थापयित्वा सुतं राज्ये । निष्फिटति विमानाद्विधाधरसुभटपरिकीर्णः ॥४२॥ आरुह्य पुरुषयानं नानाविधरत्नकिरणप्रज्वलितम् । संप्रस्थितः क्रमेणोद्यानस्थं जिनायतनम् ॥४३॥ कृत्वा वन्दनकं जिनभवने साधु सुखनिविष्टम् । नाम्ना धर्मरत्नं तं प्रणमति मारुतिस्तुष्टः ॥४४॥ कृत्वा च कृतिकर्म हनुमांस्तदा भणति मुनिवरमितः । भगवन् ! भव गुरुर्मे विधाय संक्षेपतो दिक्षाम् ॥४५॥ अनुमतो गुरुणा तदा मुकुटं सकुण्डलाभरणम् । ददाति सुताय नरेन्द्रः संयममार्गे कृतोत्साहः ॥४६॥ परित्यक्तकामभोगः करोति शिरसि मारुतिस्ततो लुञ्चनम् । हनुमान्प्रव्रजितः पार्श्वे मुनिधर्मरत्नस्य ॥४७॥ पञ्चाशत्सप्तशताः संवेगपरायणाश्च नरपतयः । प्रव्रजिताः ख्यातयशसश्चारणश्रमणं प्रणम्य ॥४८॥ हनुमतो महिलाः सर्वा दयितशोकदुःखिताः । लक्ष्मीमत्याः सकाशे जाता एव श्रमण्यः ॥४९॥ श्रीशैलः कर्मवनं सर्वं ध्यानानलेन दग्ध्वा ततः । केवललब्धातिशयः संप्राप्तो विमलनिर्मलं परमपदम् ।।५०॥
__॥इति पद्मचरिते हनुमान्निर्वाणगमनं नामाष्टोत्तरशतं पर्वं समाप्तम् ॥ १. काऊण वंदणविहिं, जिण०-प्रत्य० । २. दाहिण-वामकरहिं, कुणइ-प्रत्य० ।
Jain Education Interational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org