________________
४२०
पउमचरियं सचक्क-खग्ग-मोग्गरा, तिसूल-चाव-पट्टिसा । जलन्तसत्ति-सव्वला, महन्तकुन्त-तोरमा ॥१०९॥ ससामिकज्जउज्जया, पवङ्गघायदारिया । विमुक्कजीयबन्धणा, पडन्ति तो महाभडा ॥११०॥ सहावतिक्खनक्खया, लसन्तचारुचामरा । पवङ्गमाउहाहया, खयं गया निसायरा ॥१११॥ पवभिन्नमत्थया, खुडन्तदित्तमोत्तिया । पणट्ठदाणदुद्दिणा, पडन्ति मत्तकुञ्जरा ॥११२॥ विचित्तहेमनिम्मिया, विणिट्ठकञ्चणट्ठया । पवङ्गघायचुणिया, खयं गया महारहा ॥११३॥ एवं तं निययबलं, विद्धत्थं इन्दई पलोएउं। बाणेहि पवणपुत्तं, छाएऊणं समाढत्तो ॥११४॥ अह मारुई वि एन्तं, सरनिवहं रिउजणेण परिमुक्कं । छिन्दइ चलग्गहत्थो, गयणे निसियद्धचन्देहिं ॥११५॥ घेत्तूण इन्दईणं, विसज्जिओ मोग्गरो अइमहन्तो । हणुमेण विणिच्छूढो, सिलाए सिग्धं पडिवहेणं ॥११६॥ हणुयस्स इन्दइभडो, फलिहसिला-सेल-सत्तिसंघाए । मुञ्चइ चलग्गहत्थो, सो वि य एन्तं निवारेइ ॥११७॥ एवं काऊण चिरं, जुझं तो इन्दईण पवणसुओ । ससियरनिहेहि सिग्धं, बद्धो च्चिय नागपासेहिं ॥११८॥ भणिया य इन्दईणं, निययभडा सङ्कलासु दढबद्धं । एयं दावेह लहुं, मह पिउणो मारुई दुटुं ॥११९॥ नीओ दसाणणसभं, पुरिसेहिं पुरजणेण दीसन्तो । लङ्काहिवस्स सिटुं, एस पहू ! आणिओ दुट्ठो ॥१२०॥ ते रावणस्स पुरिसा, कहन्ति हणुयस्स सन्तिया दोसा । सुग्गीव-राहवेहि, सीयाए पेसिओ दूओ ॥१२१॥ सामिय ! महिन्दनयरं, विद्धत्थं सो य निज्जिओ राया। साहूण य उवसग्गो, निवारिओ दहिमुहे दीवे ॥१२२॥ स चक्र-खड्ग-मुद्गरास्त्रिशूलचापपट्टिसाः । ज्वलत्शक्तिसर्वला महत्कुन्ततोमराः ॥१०९।। स्वस्वामिकार्योद्यताः प्लवङ्गघातदारिताः । विमुक्तजीवबन्धनाः पतन्ति तदा महाभटाः ॥११०॥ स्वभावतीक्ष्णनरका लसच्चारुचामराः । प्लवङ्गमायुधाहताः क्षयं गतानिशाचराः ॥१११॥ प्लवङ्गभिन्नमस्तकास्त्रुटद् दिप्तमौक्तिकाः । प्रणष्टदानदुर्दिनाः पतन्ति मत्तकुञ्जराः ॥११२॥ विचित्रहेमनिर्मिता विनिष्ठकञ्चनार्थकाः । प्लवङ्गघातचूर्णिताः क्षयं गता महारथाः ॥११३॥ एवं तन्निजबलं विध्वस्तमिन्द्रजित्प्रलोक्य । बाणैः पवनपुत्रमाच्छादयितुं समारब्धः ॥११४॥ अथ मारुतिरप्यायान्तं शरनिवहं रिपुजनेन परिमुक्तम् । छिन्दति चपलाग्रहस्तो गगने निशितार्द्धचन्द्रैः ॥११५।। गृहीत्वेन्द्रजिता विसर्जितो मुद्गरोऽतिमहान् । हनुमता विनिक्षिप्तः शिलया शीघ्रं प्रतिपथा ॥११६।। हनुमत इन्द्रजिद्भटः स्फटिकशिला-शैल-शक्तिसंघातान् । मुञ्चति चपलाग्रहस्तः सोऽपि चायान्तं निवारयति ॥११७॥ एवं कृत्वा चिरं युद्धं तदेन्द्रजिता पवनसुतः । शशिकरनिभैः शीघ्रं बद्ध एव नागपाशैः ॥११८॥ भणिताश्चेन्द्रजिता निजभटाः सकलाभि दृढबद्धम् । एनं दर्शयत लघु मम पितरं मारुतिं दुष्टम् ॥११९॥ नीतो दशाननसभां पुरुषैः पुर्जनेन दय॑मानः । लङ्काधिपस्य शिष्टमेष प्रभो ! आनीतो दुष्टः ॥१२०॥ ते रावणस्य पुरुषाः कथयन्ति हनुमत्सत्कान्दोषान् । सुग्रीव राघवैः सीतायाः प्रेषितो दूतः ॥१२१।। स्वामिन् ! महेन्द्रनगरं विध्वस्तं स च निर्जितो राजा । साधूनामुपसर्गो निवारितो दधिमुखे द्वीपे ॥१२२॥ १. चलन्तचारु-प्रत्य०।
Jain Education Interational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org