________________
५४२
पउमचरियं मन्तेहि ओसहेहि य, वेज्जपउत्तेहि तस्स सब्भावो । न य लक्खिज्जइ सामिय!, अहि यं वियणाउरो सो उ॥१२॥ संगीययं पिन सुणइ, न य कुणइ धिई सरेण सेज्जासु । न य गामे न य रणे, आहारे नेव पाणे य ॥१३॥ एयावत्थसरीरो, वट्टइ तेलोक्कमण्डणो हत्थी । अम्हेहि तुज्झ सिट्ठो, तस्स उवायं पहू कुणसु ॥१४॥
___एयं महामन्तिगिरं सुणे, ठिया विचिन्ता बल-चक्कपाणी ।
जंपन्ति तेलोक्कविभूसणेणं, हीणं असोभं विमलं पि रज्जं ॥१५॥ ॥ इइ पउमचरिए (ति)भुवणालंकारसल्लविहाणं नाम एक्कासीयं पव्वं समत्तं ॥
मन्त्रैरौषधैश्च वैद्यप्रयुक्तैस्तस्य स्वभावः । न च लक्ष्यते स्वामिन्नधिकं वेदनातुरः स तु ॥१२॥ संगीतकमपि न श्रुणोति न च करोति धृति सरसि न शय्यासु । न च ग्रामे न चारण्ये आहारे नैव पाने च ॥१३॥ एवदवस्थशरीरो वर्तते त्रैलोक्यमण्डनो हस्ती । अस्माभिस्तव शिष्टस्तस्योपायं प्रभो ! कुरु ॥१४॥
एतन्महामन्त्रिगिरं श्रुत्वा स्थितौ विचिन्त्यन्तौ बल-चक्रपाणी ।
जल्पतस्त्रैलोक्यविभूषणेन हीनमशोभं विमलमपि राज्यम् ॥१५।। ॥इति पद्मचरिते त्रिभुवनालङ्कारशल्यविधानं नामैकाशीतितमं पर्वं समाप्तम्॥
१. ०यं चिय लालिओ सो उ-प्रत्य० । २. य नयरे न य हारे णेव-प्रत्य० ।
Jain Education Intemational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
