________________
५१०
पउमचरियं अवयरिऊण सरवरे, ण्हाया सव्वे वि तत्थ विमलजले । पुणरवि य समुत्तिण्णा, गया य निययाइं ठाणाइं ॥१२॥ वणियाण मारियाण य, भडाण लोगो कहासु आसत्तो । लङ्कापुरीए चिट्ठइ, वियलियवावारकम्मन्तो ॥१३॥ केई उवालभन्ता, रुवन्ति सुहडा दसाणणगुणोहं । अन्ने विरत्तभोगा, संजाया तक्खणं चेव ॥१४॥ केइ भडा अइघोरं, संसारं निन्दिऊण आढत्ता । अन्ने पुण रायसिरी, भणन्ति तडिचञ्चलसहावा ॥१५॥ दीसइ पच्चक्खमिणं, सुहमसुहफलं रणम्मि सुहडाणं । भङ्गेण य विजएण य, समसरिसबलाण वि इहेव ॥१६॥ थोवा वि सुकयपुण्णा, पावन्ति जयं रणम्मि नरवसभा । बहवे वि कुच्छियतवा, भज्जन्ति न एत्थ संदेहो ॥१७॥ अबलस्स बलं धम्मो, रक्खइ आउंपि सुचरिओ धम्मो । धम्मो य हवइ पक्खो, सव्वत्तो पेच्छए धम्मो ॥१८॥ आसेसु कुञ्जरेसु य, भडेसु सन्नद्धबद्धकवएसु । न य रक्खिज्जइ पुव्वं, पुण्णेहिं विवज्जिओ पुरिसो ॥१९॥ केई भणन्ति एसा, हवइ गई वरभडाण संगामे । अन्ने जंपन्ति नरा, सत्ती वि हु रामकेसीणं ॥२०॥ भञ्जन्ति आउहाइं, अवरे धत्तन्ति भूसणवराई । संवेगसमावन्ना, अन्ने गिण्हन्ति पव्वज्जं ॥२१॥ एवं घरे घरे च्चिय, लङ्कानयरीए सोगगहियाओ । रोवन्ति महिलियाओ, कलुणं पयलन्तनयणाओ ॥२२॥ अह तस्स दिणस्सऽन्ते, साहू नामेण अप्पमेयबलो । छप्पन्नसहस्सजुओ, मुणीण लङ्कापुरी पत्तो ॥२३॥ जइ एसो वि महप्पा, एन्तो लङ्काहिवम्मि जीवन्ते । तो लक्खणस्स पीई, होन्ती सह रक्खसिन्देणं ॥२४॥ अवतीर्य सरोवरं स्नाताः सर्वेपि तत्र विमलजले । पुनरपि च समुत्तीर्णा गताश्च निजकानि स्थानानि ॥१२॥ व्रणितानां मारितानां च भटानां लोकः कथास्वासक्तः । लकापूर्यां तिष्ठति विगलितव्यापारकर्मान्तः ॥१३॥ केऽप्युपालम्भन्तो रुदन्ति सुभटा दशाननगुणौघम् । अन्ये विरक्त भोगाः संजातास्तत्क्षणमेव ॥१४॥ केऽपि भटा अतिघोरं संसारं निन्दितुमारब्धाः । अन्ये पुना राजश्रियं भणन्ति तडिच्चपलस्वभावाम् ॥१५॥ दृश्यते प्रत्यक्षमिदं शुभमशुभफलं रणे सुभटानाम् । भङ्गेन च विजयेन च समसदृशबलानामपीहैव ॥१६।। स्तोका अपि सुकृतपुण्याः प्राप्नुवन्ति जयं रणे नरवृषभाः । बहवोऽपि कुत्सिततपसो भज्यन्ते नात्र संदेहः ॥१७॥ अबलस्य बलं धर्मो रक्षत्यायुरपि सुचरितो धर्मः । धर्मश्च भवति पक्षः सर्वतः पश्यति धर्मः ॥१८॥ अश्वेषु कुञ्जरेषु च भटेषु सन्नद्धबद्धकवचेषु । न च रक्ष्यते पूर्वं पुण्यै विवजितः पुरुषः ॥१९॥ केऽपि भणन्त्येषा भवति गति वरभटानां संग्रामे । अन्ये जल्पन्ति नराः शक्तिरपि हु रामकेश्योः ॥२०॥ भञ्जन्त्यायुधान्यपरे गृह्णन्ति भूषणवराणि । संवेगसमापन्ना अन्ये गृह्णन्ति प्रव्रज्याम् ॥२१॥ एवं गृहे गृह एव लकानगर्या शोकगृहीताः । रुदन्ति महिला: करुण प्रगलन्नयनाः ॥२२।। अथ तस्य दिनस्यान्ते साधुर्नाम्नाऽप्रमेयबलः । षट्पञ्चाशत्सहस्रयुक्तो मुनीनां लकापुरीं प्राप्तः ॥२३॥ यद्येषोऽपि महात्माऽऽगमिष्यल्लकाधिपे जीवति । तदा लक्ष्मणस्य प्रीतिरभविष्यत्सह राक्षसेन्द्रेण ॥२४॥
Jain Education Intemational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org