________________
५०३
दहवयणवहविहाणपव्वं -७३/१-२४ सो कह मोहेण जिओ, अहयं संसारदीहजणएणं ? । किं वा मरेमि इण्हि, उवट्ठिए पडिभए घोरे ? ॥१२॥ दट्टण चक्कहत्थं, सोमित्तिं रावणं सवडहुत्तं । महुरवयणेहि एत्तो, बिहीसणो भणइ दहवयणं ॥१३॥ अज्ज वि य मज्झ वयणं, कुणसु पहू ! जाणिऊण अप्पहियं । तुहु पउमपसाएणं, जीवसु सीयं समप्पेन्तो ॥१४॥ सा चेव तुज्झ लच्छी, एव कुणन्तस्स आउयं दीहं । हवइ नियमेण रावण!, नरस्स इह माणभङ्गेणं ॥१५॥ एक्कोयरस्स वयणं, अवगणेऊण रावणो भणइ ।रे तुज्झ भूमिगयोर !, गव्वं चिय दारुणं जायं ॥१६॥ ताव य गज्जन्ति गया, जाव न पेच्छन्ति अहिमुहावडियं । दाढाविडम्बियमुहं, वियडजडाभासुरं सीहं ॥१७॥ रयणासवस्स पुत्तो, अहयं सो रावणो विजियसत्तू । दावेमि तुह अवत्थं, जीयन्तयरी निरुत्तेणं ॥१८॥ भणिओ य लक्खणेणं, किं वा बहुएहि भासियव्वेहिं । उप्पन्नो तुज्झ अरिवू, हन्ता नारायणो अहयं ॥१९॥ निव्वासियस्स तइया, पियरेणं वणफलासिणस्स मया । नारायणत्तणं, ते विन्नायं दीहकालेणं ॥२०॥ नारायणो निरुत्तं, होहि तुमं अहव को वि अन्नो वा । इह तुज्झ माणभङ्गं, करेमि निस्संसयं अज्जं ॥२१॥ अइगव्विओ सि लक्खण, हत्थविलग्गेणिमेण चक्केणं । अहवा होइ खलेण वि, महूसवो पाययजणस्स ॥२२॥ चक्केण खेयरेहि य, समयं सतुरङ्गमं सह रहेणं । पेसेमिह पायाले, किं च बहुत्तेण भणियेणं ? ॥२३॥ सो एवभणियमेत्तो, चक्कं नारायणो भमाडेउं । पेसेइ पडिवहेणं, लङ्काहिवइस्स आरुट्ठो ॥२४॥
स कथं मोहेन जितोऽहं संसारदीर्घजनकेन ? । किं वा म्रिय इदानीमुपस्थिते प्रतिभये घोरे ? ॥१२॥ दृष्ट्वा चक्रहस्तं सौमित्रिं रावणमभिमुखम् । मधुरवचनैरितो बिभीषणो भणति दशवदनम् ।।१३॥ अद्यापि च मम वचनं कुरु प्रभो ! ज्ञात्वात्महितम् । त्वं प्रद्मप्रसादेन जीव सीतां समर्पयन् ॥१४॥ सैव तव लक्ष्मीरेवं कुर्वत आयुष्यं दीर्घम् । भवति नियमेन रावण ! नरस्येह मानभनेन ॥१५॥ एकोदरस्य वचनमवगण्य रावणो भणति । रे तव भूमिगोचर ! गर्वमेव दारुणं जातम् ॥१६॥ तावच्च गन्ति गजा यावन्न पश्यन्त्यभिमुखापतितम् । दंष्ट्राविडम्बितमुखं विकटजटाभासुर सिंहम् ॥१७॥ रत्नश्रवसः पुत्रोहं स रावणो विजितशत्रुः । दर्शयामि तवावस्थां जीवान्तकरी निश्चयेन ॥१८॥ भणितश्च लक्ष्मणेन किं वा बहुभि औषितव्यैः । उत्पन्नस्तवारि र्हन्ता नारायणोऽहम् ॥१९॥ निर्वासितस्य तदा पित्रा वनफलाशिनो मया । नारायणत्वं तव विज्ञातं दीर्घकालेन ॥२०॥ नारायणो निश्चितं भविष्यति त्वमथवा कोऽप्यन्यो वा । इह तव मानभड्गं करोमि नि:संशयमद्य ॥२१॥ अतिगर्वितोऽसि लक्ष्मण ! हस्तविलग्नेनानेन चक्रेण । अथवा भवति खलेनाऽपि महोत्सवः प्राकृतजनस्य ॥२॥ चक्रेण खेचरैश्च समकं चतुरङ्गमं सह रथेन । प्रेषयामीह पाताले किं च बहुत्वेन भणितेन ? ॥२३।। स एवंभणितमात्रश्चक्रं नारायणो भ्रामयित्वा । प्रेषयति प्रतिपथा लकाधिपस्यारुष्टः ॥२४॥ १. बहुरुण भासियव्वेण-प्रत्य० । २. अरी मु० । ३. अवि य को-प्रत्य० ।
Jain Education Interational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org