________________
४८५
रावणचिंताविहाणपव्वं -६९/१२-३८
पुप्फविमाणारूढा, पेच्छ्सु सयलं सकाणणं पुहई । भुञ्जसु उत्तमसोक्खं, मज्झ पसाएण ससिवयणे ! ॥ २५ ॥ सुणिऊण इमं सीया, गग्गरकण्ठेण भणइ दहवयणं । निसुणेहि मज्झ वयणं, जइ मे नेहं समुव्वहसि ॥२६॥ घणकोववसगएण वि, पउमो भामण्डलो य सोमित्ती । एए न घाइयव्वा, लङ्काहिव ! अहिमुहावडिया ॥२७॥ ताव य जीवामि, अहं जाव य एयाण पुरिससीहाणं । न सुणेमि मरणसद्दं, उव्वियणिज्जं अकण्णसुहं ॥ २८ ॥ सा जंपिऊण एवं, पडिया धरणीयले गया मोहं । दिट्ठा य रावणेणं, मरणावत्था पयलियंसु ॥२९॥ मिउमाणसो खणेणं, जाओ परिचिन्तिउं समाढत्तो । कम्मोदएण बद्धो, को वि सिणेहो अहो गरुओ ||३०|| धिद्धि त्ति गरहणिज्जं पावेण मए इमं कयं कम्मं । अन्नोन्नपीइपमुहं, विओइयं जेणिमं मिथुणं ॥ ३१ ॥ ससि - पुण्डरीयधवलं, निययकुलं उत्तमं कयं मलिणं । परमहिलाए कएणं, वम्महअणियत्तचित्तेणं ॥३२॥ धिद्धी ! अहो ! अकज्जं, महिला जं तत्थ पुरिससीहाणं । अवहरिऊण वणाओ, इहाऽऽणिया मयणमूढेणं ॥३३॥ नयरस्स महावीही, कढिणा सग्गग्गला अणयभूमी । सरिय व्व कुडिलहियया, वज्जेयव्वा हवइ नारी ॥३४॥ जा पढमदिट्ठसन्ती, अमएण व मज्झ फुसइ अङ्गाई । सा परपसत्तचित्ता, उव्वियणिज्जा इहं जाया ॥३५॥ जइ वि य इच्छेज्ज ममं, संपइ एसा विमुक्कसब्भावा । तह वि न य जायइ धिई, अवमाणसुदूमियमणस्स ॥ ३६ ॥ सिया, बिभूसणो निययमेव अणुकूलो । उवएसपरो तइया, न मणो पीइं समल्लीणो ॥ ३७॥ बद्धा य महासुहडा, अन्ने वि विवाइया पवरजोहा । अवमाणिओ य रामो, संपड़ मे केरिसी पीई ? ॥ ३८ ॥
पुष्पक विमानारुढा पश्य सकलां सकाननां पृथिवीम् । भुङ्ग्ध उत्तमसुखं मम प्रसादेन शशिवदने ! ||२५| श्रुत्वेदं सीता गद्गद्कण्ठेन भणति दशवदनम् । निश्रुणु मम वचनं यदि मे स्नेहं समुद्वहसि ॥२६॥ घनकोपवशगतेनापि पद्मो भामण्डलश्च सौमित्रिः । एते न घातितव्या लड्काधिप ! अभिमुखापतिताः ||२७|| तावच्च जीवाम्यहं यावच्चैतेषां पुरुषसिंहानाम् । न श्रुणोमि मरणशब्दमुद्वेजनीयमकर्णसुखम् ॥२८॥ सा जल्पित्वैवं पतिता धरणितले गता मोहम् । दृष्टा च रावणेन मरणावस्था प्रगलिताश्रुः ॥ २९ ॥ मृदुमानसः क्षणेन जातः परिचिन्तयितुं समारब्धः । कर्मोदयेन बद्धः कोऽपि स्नेहोऽहो गुरुकः ॥३०॥ धिग्धिगिति गर्हणीयं पापेन मयेदं कृतं कर्म । अन्योन्यप्रीतिप्रमुखं वियोजितं येनेदं मिथुनम् ॥३१॥ शशिपुण्डरीक धवलं निजकुलमुत्तमं कृतं मलिनम् । परमहिलायाः कृतेन कामानिवृतचित्तेन ||३२|| धिग्धिगहो ! अकार्यं महिला यत्तत्र पुरुषसिंहानाम् । अपहृत्य वनादिहानीता मदनमूढेन ||३३|| नगरस्य महावीथी कठिना स्वर्गार्गलाऽनयभूमिः । सरिदेब कूटिलहृदया वर्जितव्या भवति नारी ॥३४॥ या प्रथम दृष्टय सत्यमृतेनेव मम स्पृशत्यड्गानि । सा परप्रसक्तचित्तोद्वेजनीयेह जाता ॥३५॥ यद्यपि चेच्छेन्माम् संप्रत्येषा विमुक्तसद्भावा । तथापि न च जायते धृतिरपमानसुदुषितमनसः ||३६|| भ्राता ममासीद्विभीषणो नित्यमेवानुकूलः । उपदेशपरस्तदा न मनसः प्रीतिं समालीनः ||३७|| बद्धाश्च महासुभटा अन्येऽपि विपादिताः प्रवरयोधाः । अपमानितश्च रामः संप्रति मे कीदृशी प्रीतिः ? ||३८||
पउम भा-३/७
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org