________________
४८०
पउमचरियं
दिट्ठाय तत्थ एक्का, तरुणी फलिहामयम्मि सोवाणे । पुच्छन्ति दिसामूढा, भद्दे ! कत्तो जिणहरं तं ? ॥१२॥ जाहे सा पडिवयणं, न देइ ताणं विमग्गमाणाणं । ताहे करेहि फुसियं, लेप्पयमहिला विजाणन्ति ॥१३॥ अह ते विलक्खवयणा, अन्नं कच्छन्तरं समल्लीणा । तत्थ महानीलमए, कुड्डे सहस त्ति आवडिया ॥१४॥ चक्खुवज्जिया इव सुहडा एक्वेक्कमं अपेच्छन्ता । परिमुसिऊणाऽऽढत्ता, करेसु अइदीहकुड्डाई ॥१५॥ परिमुसमाणेहि नरो, सज्जीवो जाणिअण य वायाए । केसेसु खरं गहिओ, भणिओ दावेहि सन्तिहरं ॥१६॥ एवं ते पवयभडा, पुरओ पहदेसयं नरं काउं । सव्वे वि समणुपत्ता, सन्तिजिणिन्दस्स वरभवणं ॥१७॥ दिट्टं सरयब्भनिभं, नाणाविहिचित्तयम्मकयसोहं । ऊसियधयावडायं, सग्गविमाणं व ओइण्णं ॥१८॥ वज्जिन्दनील-मरगय-मालाओऊलभूसियदुवारं । नाणारयणसमुज्जल-सुयन्धवरकुसुमकयपूयं ॥१९॥ विच्छड्डिय बलियम्मं, कालागरुबहलधूवगन्धङ्कं । तक्खणमेत्तुप्पाडिय-वरकमलकयच्चणविहाणं ॥२०॥ एयारिसं च दट्टु, जिणभवणं विम्हिया तओ जोहा । पणमन्ति सन्तिनाहं, तिक्खुत्तपयाहिणात्तं ॥२१॥ एवं सो निययबलं, बाहिरकच्छन्तरे ठवेऊणं । पविसरइ सन्तिभवणं, दढहियओ अङ्गयकुमारो ॥ २२ ॥ भावेणवन्दणं सो, काऊणं तस्स पेच्छए पुरओ । कोट्टिमतले निविट्ठ, जोगत्थं रक्खसाहिवई ॥२३॥ अह भणइ अङ्गओ तं, रावण ! किं ते समुट्ठिओ डम्भो । तिजगुत्तमस्स पुरओ, हरिऊणं जणयरायसुयं ? ॥२४॥ धिद्धि ! त्ति रक्खसाहम !, दुच्चरियावास ! तुज्झ एत्ताहे । तं ते करेमि जं ते, न य कुणइ जमो सुरुट्ठो वि ॥ २५ ॥
दृष्टा च तत्रैका तरुणीस्फटिकमये सोपाने । पृच्छन्ति दिड्मुढा भद्रे ! कुतो जिनगृहं तत् ? ॥१२॥ यदा सा प्रतिवचनं न ददाति तेषां विमार्ग्यमाणानाम् । तदा करैः स्पृष्टं लेप्यमहिला विजानन्ति ॥१३॥ अथ ते विलक्षवदना अन्यं कक्षान्तरं समालीनाः । तत्र महानीलमयां कुड्यां सहसेत्यापतिताः ॥१४॥ ते चक्षुवर्जिता इव सुभटा एकेमेकमपश्यन्तः । परिस्पर्शितुमारब्धा करैरतिदीर्घकुड्यानि ॥१५॥ परिस्पृशद्भि र्नः सजीवो ज्ञात्वाच वाच । केशैः खरं गृहीतो भणितो दर्शय शान्तिगृहम् ॥१६॥ एवं ते प्लवङ्गभटाः पुरतः पथदेशकं नरं कृत्वा । सर्वेऽपि समनुप्राप्ताः शान्तिजिनेन्द्रस्य वरभवनम् ॥१७॥ द्रष्टं शरदाभ्रनिभं नानाविधचित्रकर्मकृतशोभम् । उच्छ्रितध्वजपताकं स्वर्गविमानमिवावतीर्णम् ॥१८॥ वज्रेन्द्रनील-मरकतमालावचूलभूषितद्वारम् । नानारत्नसमुज्वलसुगन्धवरकुसुमकृतपूजम् ॥१९॥ विच्छिर्दित बलिकर्म कलागुरुबहलधूपगन्धाढ्यम् । तत्क्षणमात्रोत्पातितवरकमलकृतार्चनविधानम् ॥२०॥ एतादृशं च दृष्ट्वा जिनभवनं विस्मितास्ततो योधाः । प्रणमन्ति शान्तिनाथं त्रिः कृतप्रदक्षिणावर्त्तम् ॥२१॥ एवं स निजबलं बहिः कक्षान्तरे स्थापयित्वा । प्रविशति शान्तिभवनं दृढहृदयोगदकुमारः ||२२|| भावेन वन्दनं स कृत्वा तस्य पश्यति पुरतः । कुट्टिमतले निविष्टं योगार्थं राक्षसाधिपतिम् ॥२३॥ अथ भणत्यङ्गदस्तं रावण ! किं त्वया समुत्थितो दम्भः । त्रिजगदुत्तमस्य पुरतो हृत्वा जनकराजसुताम् ? ॥२४॥ धिग्धिगिति राक्षसाधम ! दुश्चरितावास ! तवेदानीम् । तत्ते करोमि यत्ते न च करोति यमः सुरुष्टोऽपि ॥२५॥
T
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org