________________
२०६
पउमचरियं भणइ तओ सिरिसेलो, किं ताय ! वएण कायरस्स रणे ? । बालो वि हु पञ्चमुहो, मत्तगइन्दे खयं नेइ ॥११॥ वारिज्जन्तो वि बहुं, गमणग्गाहं जया न छड्डेइ । अणुमन्निओ कुमारो, गुरूण ताहे च्चिय पयट्टो ॥१२॥ पहाओ कयबलिकम्मो, आपुच्छेऊण गुरुयणं सव्वं । आरुहिय वरविमाणं, चलिओ लङ्का सह बलेणं ॥१३॥ जलवीइपव्वओवरि, रत्तिं गमिऊण उग्गए सूरे। पेच्छन्तो सलिलनिहि, पइसइ लङ्कापुरि हणुओ ॥१४॥ साहणकयपरिहत्थो, सव्वालङ्कारभूसियसरीरो । निसियरजणेण दिट्ठो, हणुमन्तो सुरकुमारो व्व ॥१५॥ एवं दसाणणसभं, हणुओ पविसरइ रयणविच्छुरिओ। सामन्तकयाडोवो, अणेयकुसुमच्चणविहाणों ॥१६॥ मत्तगयलीलगामी, पणमइ लङ्काहिवं पवणपुत्तो । तेण वि संसभमेणं, अब्भुढेऊण उवगूढो ॥१७॥ दिन्नासणे निविटुं, पुच्छइ हणुयं दसाणणो कुसलं । कुणइ य सम्माणवरं, अइगरुयं दाणविभवेणं ॥१८॥ एवं समत्थसाहण-सहिओ लङ्काहिवो पुरवरीए । रणपरिहत्थुच्छाहो, विणिग्गओ वरुणपुरहुत्तो ॥१९॥ विज्जाए सायरवरं, भेत्तूण य वरुणसन्तियं नयरं । संपत्तो च्चिय सहसा, सन्नाहकयङ्गरायबलो ॥२०॥ सोऊण रावणं सो, समागयं तत्थ सव्वबलसहिओ । सन्नद्ध-बद्ध-कवओ, विणिग्गओ अहिमुहो वरुणो ॥२१॥ वरुणस्स सुयाण सयं, अब्भिट्ट रक्खसाण संगामे । सर-सत्ति-खग्ग-मोग्गर-आउहविच्छूढघाओहं ॥२२॥ वरुणसुएहि रणमुहे, निद्दयपहरेहि रक्खसाणीयं । भग्गं दट्टण सयं, समुट्ठिओ रावणो तुरियं ॥२३॥
भणति ततः श्रीशैलः किं तात ! वयेन कातरस्य रणे ? । बालोऽपि खलु पञ्चमुखो मत्तगजेन्द्रान्क्षयं नयति ॥११॥ वार्यमाणोऽपि बहु गमनाग्रहं यदा न मुञ्चति । अनुमानितः कुमारो गुरुणा तदैव प्रवृत्तः ॥१२॥ स्नातः कृतबलिकर्माऽऽपृच्छय गुरुजनं सर्वम् । आरुह्य वरविमानं चलितो लङ्कां सह बलेन ॥१३॥ जलवीचीपर्वतोपरि रात्रि गमयित्वोद्गते सूर्ये । प्रेक्षमाणः सलिलनिधिं प्रविशति लङ्कापुरि हनुमान् ॥१४॥ साधनकृतदक्षः सर्वालङ्कारभूषितशरीरः । निशाचरजनेन दृष्टो हनुमान् सुरकुमार इव ॥१५॥ एवं दशाननसभां हनुमान् प्रविशति रत्नविच्छूरितः । सामन्तकृताटोपोऽनेककुसुमार्चनविधानः ॥१६॥ मत्तगजलीलागामी प्रणमति लङ्काधिपं पवनपुत्रः । तेनापि ससंभ्रमेणाभ्युत्थायोपगूढम् ।।१७।। दत्तासने निविष्टं पृच्छति हनुमन्तं दशाननो कुशलम् । करोति च सन्मानवरमतिगुरुकं दानविभवेन ॥१८॥ एवं समस्तसाधनसहितो लङ्काधिपः पूरवर्याः । रणपरिपूर्णोत्साहो विनिर्गतो वरुणपुराभिमुखः ॥१९|| विद्यया सागरवरं भित्वा च वरुणसत्कं नगरम् । संप्राप्त एव सहसा सन्नाहकृताङ्गरागबलः ॥२०॥ श्रुत्वा रावणं स समागतं तत्र सर्वबलसहितः । सन्नद्ध-बद्ध-कवचो विनिर्गतोऽभिमुखो वरुणः ।।२१।। वरुणस्य सुतानां शतं प्रवृत्तं राक्षसानां संग्रामे । शर-शक्ति-खड्ग-मुद्गरायुधविक्षिप्तघातौघम् ।।२२।। वरुणसुतै रणमुखे निर्दयप्रहारै राक्षसानीकम् । भग्नं दृष्ट्वा स्वयं समुत्थितो रावणस्त्वरितम् ॥२३॥
१. अह मनिओ कुमारो गुरुहि-प्रत्य० । २. कयपरिकम्मो-मु० । ३. लंकं-प्रत्य० । ४. वरुणपुराभिमुखम् ।
Jain Education Interational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org